Η Ισπανία και η Πορτογαλία είναι οι δύο κατ’ εξοχήν χώρες παραγωγής φελλών στον κόσμο, αφού τα δέντρα από τα οποία παράγονται ευδοκιμούν εκεί κατά κόρον, όπως και στην βορειοδυτική Αφρική. Είναι ένας είδος μεσαίου μεγέθους, αειθαλούς βελανιδιάς. Τα λουλούδια τους έχουν ένα κιτρινωπό χρώμα και τα φύλλα τους, που το χειμώνα κιτρινίζουν και πέφτουν, είναι σκουροπράσινα. Φτάνουν περίπου από 9 έως 20 μέτρα σε ύψος. Ακολουθείτε μια συγκεκριμένη διαδικασία για την αφαίρεση του
φλοιού ώστε να μην τραυματιστεί το δέντρο. Η συγκομιδή γίνεται χωρίς μηχανήματα και απαιτεί εξειδίκευση, ώστε να μην προκληθεί ζημιά στο δέντρο. Αρχικά γίνονται δύο περιφερειακές τομές στον κορμό, η μια κοντά στο έδαφος και η άλλη κάτω από τη βάση της κόμης και μετά ο φελλός αποχωρίζεται με δύο κατακόρυφες τομές. Στην συνέχεια ένα ειδικό υλικό περνιέται στον κορμό για να τον προστατέψει από μύκητες και άλλες βλάβες, μέχρι την επόμενη παραγωγή. Ο κορμός που παραμένει εκτεθειμένος διατηρεί την ικανότητα για την επαναδημιουργία ενός νέου στρώματος φλοιού - φελλού και ύστερα από οκτώ περίπου χρόνια έχει αρκετό πάχος ώστε να συλλεχθεί ξανά.
Η αποφλοίωση αρχίζει όταν το δέντρο έχει ηλικία 30-40 έτη και
ο φελλός αφαιρείται όταν φτάσει σε πάχος 25 χιλιοστά κάτω από τη σκληρή εξωτερική κρούστα. Η συλλογή του γίνεται από το Μάιο ως τον Αύγουστο. Ο πρώτος φελλός που λαμβάνεται είναι γνωστός ως "αρσενικός φελλός", ενώ η επόμενη συγκομιδή αποτελεί το λεγόμενο "θηλυκό φελλό" που είναι ανώτερης ποιότητας από τον προηγούμενο. Ένα δέντρο συνεχίζει να αποφλοιώνεται ως την ηλικία των 100 ετών περίπου. Ζουν πάνω από 200 χρόνια και παράγουν τόνους φελλών. Στο Μονοκάμπι της νήσου Ικαρίας, βρίσκεται το μοναδικό
φελλόδεντρο της Ελλάδος. Το έφερε με άλλα δύο, τα οποία δεν σώθηκαν, από το Μαρόκο γύρω στο 1920 ο Μαλαχιάς Νικόλαος ο οποίος ξεκίνησε ως ναυτικός και μετά δούλεψε σε εστιατόριο στο Μαρόκο. Ο κορμός αυτού του φελλόδεντρου θυμίζει αρπακτικό πουλί που ανοίγει τα φτερά του. Βρίσκεται στη Ghisonaccia της Κορσικής. Λέγεται ότι οφείλει το σχήμα του σε πυρκαγιά.
