Βενετία. Άνοιξε στις 29 Δεκεμβρίου του 1720. Ήταν το μόνο καφέ της εποχής που επέτρεπε την είσοδο στις γυναίκες. Το πρώτο του όνομα ήταν Alla Venezia trionfante (Θριαμβεύουσα Βενετία) αλλά, καθώς η Πόλη των Δόγηδων είχε πάψει να θριαμβεύει, ξαναβαφτίστηκε με το όνομα του ιδρυτή του, Floriano Francesconi.
Ήταν το αγαπημένο καφενείο των διανοούμενων του 19ου αιώνα, από τον Καζανόβα ως τον Λόρδο Βύρωνα, από τον Γκαίτε ως τον Μαρσέλ Προυστ, από τον Τζέιμς Τζόις ως τη Γερτρούδη Στάιν κ.α. Εδώ συγκεντρώνονταν κορυφαίες προσωπικότητες της Ευρώπης, οι οποίοι γοητεύτηκαν από τη μαγεία του βενετσιάνικου καφέ και εξέφρασαν τον ενθουσιασμό τους σε πίνακες ζωγραφικής και μυθιστορήματα.
Το Καφέ Φλοριάν περιγράφεται και σε πολλά λογοτεχνήματα, όπως στο μυθιστόρημα Ρόντερικ Χάντσον (1875) και τη νουβέλα Τα χαρτιά του Άσπερν του Αμερικανού συγγραφέα Χένρι Τζέιμς (1843 - 1916), όπως και στο "Κι άλλες Αναμνήσεις" (1889) του Άγγλου μυθιστοριογράφου Άντονυ Τρόλοπ (1815 - 1882).
Επίσης, πολλοί καλλιτέχνες, όπως ο Καναλέτο (1697 - 1768) και ο Τζουζέπε Μπερτίνι (1825 - 1898), ζωγράφισαν το Καφέ Φλοριάν. Οι τοίχοι του κοσμούνται με πίνακες που απεικονίζουν πλήθη Βενετών συγκεντρωμένα κάτω από τις στοές του και στην Πλατεία του Αγίου Μάρκου απέναντι από το καφενείο.
H εσωτερική διακόσμηση στο Καφέ Φλοριάν χρονολογείται από το 19ο αιώνα. Το 1848, όταν τερματίστηκε η μακρόχρονη Αυστριακή κατοχή της Βενετίας, ο ιδιοκτήτης του του Καφέ Φλοριάν ανέθεσε στον καλλιτέχνη Ludovico Cadorin να αναμορφώσει το καφέ του στο επονομαζόμενο γαλλικό ρυθμό Πομπαντούρ.
Στην «Αίθουσα των Διάσημων Ανδρών» (Sala degli Uomini Illustri) απεικονίζονται σε πίνακες του Τζούλιο Καρλίνι (Giulio Carlini, 1826 - 1887) δέκα διάσημοι Βενετοί.
Το 2003, η Ιρένε Άντερσνερ (Irene Anderssner), Αυστριακή ζωγράφος από το Σάλτσμπουργκ, φιλοτέχνησε και τα δέκα πορτραίτα των «Διάσημων Γυναικών» (Le Donne Illustri) της Βενετίας.
Οροφή της αίθουσας της Γερουσίας
MyPhotoPics