Το Σάββατο του Λαζάρου είναι από τις μεγαλύτερες γιορτές της Ορθόδοξης Εκκλησίας και θεωρείται η "πρώτη γεύση" της Μεγάλης
Εβδομάδας. Την μέρα αυτή, ο Χριστιανισμός γιορτάζει την Ανάσταση του Λάζαρου που ο Χριστός τον έφερε ξανά στη ζωή. Η Ανάσταση του Λαζάρου, Πίνακας του Caravaggio, 1609. Ένα από τα παραδοσιακά πασχαλινά έθιμα σε πολλά μέρη της Ελλάδας είναι και τα Λαζαράκια. Για την ψυχή του Λάζαρου οι γυναίκες ζυμώνουν ανήμερα το πρωί του Σαββάτου ειδικά κουλούρια, τους "λαζάρηδες", τα "λαζαρούδια" ή και "λαζαράκια". "Λάζαρο αν δεν πλάσεις, ψωμί δεν θα χορτάσεις" λένε, μια και ο αναστημένος φίλος του Χριστού πιστεύουν πως είχε παραγγείλει: "Όποιος ζυμώσει και δε με πλάσει, το φαρμάκι μου να πάρει..."
Στα "λαζαράκια" δίνουν το σχήμα ανθρώπου σπαργανωμένου, όπως ακριβώς παριστάνεται ο Λάζαρος στις εικόνες. Όσα παιδιά έχει η οικογένεια τόσους "λαζάρηδες" πλάθουν και στη θέση των ματιών βάζουν δυο γαρίφαλα. Στην Κω οι αρραβωνιασμένες θα έφτιαχναν ένα λαζαράκι σε μέγεθος μικρού παιδιού, γεμισμένο με χίλια δυο καλούδια και κεντημένο σχεδόν σαν τις κουλούρες του γάμου, για να το στείλουν στο γαμπρό.
Τα "λαζαρούδια" πολλές νοικοκυρές τα γέμιζαν με αλεσμένα καρύδια, αμύγδαλα, σύκα, σταφίδες, μέλι, πρόσθεταν πολλά μυρωδικά και τα παιδιά ξετρελλαίνονταν να τα τρώνε ζεστά.
