Αλάμπρα, Γρανάδα, Ισπανία
Η Αλάμπρα είναι ανάκτορο και φρούριο των Μαυριτανών μοναρχών στην Γρανάδα, στα νότια της Ισπανίας ή Αλ-Ανταλούς όπως ήταν γνωστή κατά την διάρκεια της κατασκευής του φρουρίου, το οποίο καταλαμβάνει ένα λόφο στο νοτιοανατολικό όριο της πόλης. Το πλάτωμα όπου βρίσκεται η Αλάμπρα έχει μήκος περίπου
740 μέτρα και το μέγιστο πλάτος του είναι περίπου 205 μέτρα. Εκτείνεται δυτικά – βορειοδυτικά, με ανατολικά – νοτιοανατολικά και καλύπτει έκταση περίπου 142.000 τετραγωνικών μέτρων.
Στο δυτικότερο σημείο βρίσκεται το Αλκαζάμπα (alcazaba), η ακρόπολη τοποθετημένη σε μία ισχυρά οχυρωμένη θέση. Το υπόλοιπο πλάτωμα αποτελείται από παλάτια, τα οποία περικλείονται από ένα σχετικά αδύναμο τείχος, με δεκατρείς πύργους και κάποια αμυντικά παρατηρητήρια για τους κατοίκους.
Κατασκευασμένη μετά την κατάληψη της Ισπανίας από τους Μουσουλμάνους βασιλείς είναι η ζωντανή απεικόνιση του Μουσουλμανικού πολιτισμού στην Δυτική Ευρώπη. Η λεπτή κατασκευή της, που θυμίζει έντονα μιναρέ, οι εκτενείς λεπτομέρειες και η μίξη των φυσικών στοιχείων με αυτά που δημιούργησαν οι άνθρωποι αποκαλύπτουν την ικανότητα των Μαυριτανών τεχνιτών και καλλιτεχνών.
Οι Μουσουλμάνοι ηγεμόνες εγκατέλειψαν τελικά τη Γρανάδα και την Αλάμπρα το 1492, χωρίς όμως το φρούριο καθαυτό να δεχθεί επίθεση, όταν ο βασιλιάς Φερδινάνδος ο 2ος και η βασίλισσα Ισαβέλα κατέλαβαν την περιοχή με πολυάριθμο στρατό.
Μετά την κατάκτηση της πόλης από τους Χριστιανούς, από τον Φερδινάνδο τον Β’ της Αραγονίας και την Ισαβέλλα της Καστίλης, άρχισαν να αλλάζουν την Αλάμπρα. Η εξωτερική διακόσμηση ασπρίστηκε, οι ζωγραφιές και οι επιχρυσώσεις αφαιρέθηκαν και τα έπιπλα αφαιρέθηκαν ή καταστράφηκαν.Ο Κάρολος ο Ε’ ( 1516 – 1556) ανακατασκεύασε τμήματά της στο αναγεννησιακό ρυθμό της εποχής και κατέστρεψε το μεγαλύτερο τμήμα του χειμερινού παλατιού για να δημιουργήσει χώρο για ένα κτίσμα αναγεννησιακού ρυθμού, που όμως δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Ο Φίλιππος ο Ε’ (1700 – 1746) έδωσε Ιταλικό ρυθμό στα δωμάτια και ολοκλήρωσε το παλάτι του στο μέσο του χώρου όπου βρισκόταν το Μαυριτανικό κτίριο.
Τους αιώνες που ακολούθησαν η Μαυριτανική τέχνη καταστράφηκε περαιτέρω από τις Ισπανικές αρχές και το 1812 κάποιοι πύργοι καταστράφηκαν από τους Γάλλους, υπό τον Κόμητα Σεμπαστιάνι. Ο Μέγας Ναπολέων προσπάθησε επίσης να ανατινάξει ολόκληρο το συγκρότημα.
Το 1821 ένας σεισμός προκάλεσε περαιτέρω ζημιές. Οι εργασίες αναστύλωσης που άρχισαν το 1828 από τον αρχιτέκτονα Χοσέ Κοντρέρας (José Contreras) χρηματοδοτήθηκαν το 1830 από τον Φερδινάνδο τον Ζ’ (Fernando VII). Μετά το θάνατο του Κοντρέρας το 1847, οι εργασίες συνεχίστηκαν από τον γιο του Ραφαέλ και τον εγγονό του.
Παρά τη μακρά εγκατάλειψη, τους βανδαλισμούς και, σε κάποιες περιστάσεις, τη λανθασμένη ανακαίνιση που υπέστη η Αλάμπρα, παραμένει ένα μη τυπικό δείγμα μουσουλμανικής τέχνης στα τελευταία στάδιά της επί Ευρωπαϊκού εδάφους.
Παρά τη μακρά εγκατάλειψη, τους βανδαλισμούς και, σε κάποιες περιστάσεις, τη λανθασμένη ανακαίνιση που υπέστη η Αλάμπρα, παραμένει ένα μη τυπικό δείγμα μουσουλμανικής τέχνης στα τελευταία στάδιά της επί Ευρωπαϊκού εδάφους.
