ονομασία είναι Falco eleonorae Gene και δεν περιλαμβάνει υποείδη. H ονομασία του προέρχεται από την Ελεονώρα Ντε Μπας, (Elianora de Bas), δικαστίνα της Σαρδηνίας (1347-1404). Είναι μεταναστευτικό είδος. 
Αναπαράγεται στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, από
την Κύπρο μέχρι τα Κανάρια και από την Κροατία μέχρι το Μαρόκο και την Αλγερία, αλλά μεταναστεύει νότια μέχρι τη Μαδαγασκάρη. Ο μεγαλύτερος πληθυσμός απαντάται στην Ελλάδα, κυρίως στα αιγαιοπελαγίτικα νησιά και βραχονησίδες των Κυκλάδων και Δωδεκανήσων.
Ζει αποκλειστικά σε βραχώδη μέρη, συνήθως σε κρημνώδεις ακτές νησιών ή παράκτιων ηπειρωτικών περιοχών, όπου φωλιάζει κατά αποικίες. Έχει μήκος σώματος 36 έως 42 εκατοστά, άνοιγμα πτερύγων 89 έως 104 εκατοστά και βάρος 350-450 γραμμάρια.
την Κύπρο μέχρι τα Κανάρια και από την Κροατία μέχρι το Μαρόκο και την Αλγερία, αλλά μεταναστεύει νότια μέχρι τη Μαδαγασκάρη. Ο μεγαλύτερος πληθυσμός απαντάται στην Ελλάδα, κυρίως στα αιγαιοπελαγίτικα νησιά και βραχονησίδες των Κυκλάδων και Δωδεκανήσων.
(σκούρα γκρίζα) (25%) και μία συνηθέστερη ανοιχτόχρωμη (στο χρώμα της σκουριάς με έντονες ραβδόμορφες κηλίδες).
Τα φύλα είναι όμοια. Εκτός αναπαραγωγικής περιόδου προτιμά τα μεγάλα έντομα, τα οποία συλλαμβάνει είτε με το ράμφος, είτε με τα νύχια και τα καταναλώνει εν πτήσει (συνήθως το σούρουπο).
Στην εποχή της αναπαραγωγής, η δίαιτα αλλάζει καθοριστικά: επιτίθεται αποκλειστικά σε μικρά μεταναστευτικά πτηνά και, αυτός είναι ο λόγος που αργεί να αναπαραχθεί (τέλη καλοκαιριού), επειδή περιμένει τα μεταναστευτικά σμήνη για να θρέψει τα μικρά του.
Φωλιάζει στις άκρες απόκρημνων βράχων, προσανατολισμένων
προς τους ΒΔ ανέμους (μελτέμια) και δεν χρησιμοποιεί κάποιο ιδιαίτερο υλικό για την κατασκευή της φωλιάς του, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα γεράκια.
Το θηλυκό γεννάει 2-3 πιτσιλωτά αυγά που τα επωάζουν και οι δύο γονείς για 28-29 ημέρες. Το μέγεθος των αυγών εξαρτάται από την αφθονία τροφής στην περιοχή και τις κυνηγετικές ικανότητες των γονέων.
Οι νεοσσοί τρέφονται αποκλειστικά με μικρά πουλιά και το πότε εγκαταλείπουν τη φωλιά τους, παραμένει ακόμη υπό έρευνα. Απαντάται στον ελληνικό χώρο και με τις ονομασίες: Μαυρογέρακας, Βαρβάκι, Κουστογέρακο, Φαλκόνι, Θαλασσογέρακο.
Είναι το μοναδικό είδος γερακιού που έχει την συγκεκριμένη αναπαραγωγική συμπεριφορά. Κυνηγάει περιπολώντας από μεγάλα ύψη -μπορεί να φτάσουν και τα 1000 μέτρα- και εφορμά στο σμήνος χρησιμοποιώντας την εξαιρετική του ευελιξία και την μεγάλη του ταχύτητα.
προς τους ΒΔ ανέμους (μελτέμια) και δεν χρησιμοποιεί κάποιο ιδιαίτερο υλικό για την κατασκευή της φωλιάς του, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα γεράκια.
