Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος, Αφρική

Το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος είναι ένα από τα διασημότερα ακρωτήρια του κόσμου και βρίσκεται στο νότιο άκρο της Αφρικής. Είναι βραχώδες, απόκρημνο και με αρκετές απορρώγες. Πρόκειται για ένα συνηθισμένο στην όψη ακρωτήριο, που όμως υπήρξε πολύ σπουδαίο την εποχή των εξερευνήσεων, στην αναζήτηση των δυτικών Ινδιών.

 Ο πρώτος εξερευνητής που έφτασε εκεί ήταν ο Πορτογάλος θαλασσοπόρος Βαρθολομαίος Ντιάζ, μόλις 35 χρόνια μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1488, ο οποίος και το ονόμασε αρχικά Κάμπο ντας Τορμέντας, (Ακρωτήριο των Τρικυμιών), λόγω της μεγάλης θαλασσοταραχής, πλην όμως ο Βασιλιάς Ιωάννης Β΄ της Πορτογαλίας διαισθανόμενος ότι τελικά από εκεί συνεχίζει πλέον ανατολικά ο θαλάσσιος δρόμος προς την Ινδία το ονόμασε  Κάμπο ντα Μπόα Εσπεράντζα, που σημαίνει Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος (προς Ινδία).

To 1652 όταν κατέλαβαν την περιοχή οι Ολλανδοί θαλασσοπόροι το ονόμασαν Ακρωτήριο Αποικίας (Κόλονυ). Το 1795 που η Ολλανδία βρισκόταν υπό γαλλική κατοχή το ακρωτήριο κατέλαβαν οι Άγγλοι που παρέμεινε σ΄ αυτούς, μέχρι το 1910 με τη δημιουργία της Νοτιοαφρικανικής Ένωσης επανακτώντας το προηγούμενο, (σημερινό) όνομα.

Εικάζεται πως στο βυθό του ακρωτηρίου «φιλοξενούνται» πολλά ναυάγια καθώς τα «μοναχικά κύματα» όπως τα έχουν βαφτίσει οι επιστήμονες που ξεπερνούν τα 30 μέτρα ύψος, δημιουργούν θαλάσσιες κοιλότητες που έχουν τόσο βάθος όσο και ύψος. Γνωστό για τα «φονικά κύματα» και τα μεγάλα ναυάγια, το Ακρωτήρι αποκαλείται και «Ακρωτήρι των Καταιγίδων». 

    ΜyPhotoPics