Η πόλη αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1398, με το όνομα Malo
selo, μικρό χωριό. Το 1868, γνώρισε τη χρυσή της χρονιά. Υπήρχαν έως και έντεκα ναυπηγεία και έγινε το μέρος με το μεγαλύτερο και πιο ανεπτυγμένο εμπορικό ναυτικό στην Αδριατική Θάλασσα, ακόμη και μπροστά από πόλεις όπως η Ριέκα, η Τεργέστη και η Βενετία.
Εκκλησία της πόλης είναι η Γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Περιέχει τρεις ναούς και στον βωμό βρίσκονται τα λείψανα του Αγίου Ρωμύλου και η εικόνα της γέννησης της Παναγίας.
Στο ακρωτήριο Čikat, Τσικάτ, βρίσκεται η εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και πάνω από την είσοδό της υπάρχει μια επιγραφή που χρονολογείται από το 1858 και λέει: "Μην αποστρέφεις τα μάτια σου από τη λάμψη αυτού του αστεριού, αν θέλεις να μην σε κατακλύσουν οι καταιγίδες". Ήταν το μέρος όπου οι ναυτικοί αποχαιρετούσαν και τους καλωσόριζαν πίσω, ένα μέρος φόβου, προσευχών, χαράς και δακρύων. Μετά από τυφώνες και καταιγίδες που επέζησαν οι ναυτικοί, έφερναν στο παρεκκλήσι αφιερώσεις και δώρα.
Το γλυπτό "Addio" είναι αφιερωμένο σε γυναίκες ναυτικών. Το σύγχρονο χάλκινο άγαλμα, ύψους 178 εκ., με το όνομα Addio, που ανεγέρθηκε στον κόλπο Čikat,Τσικάτ, αποτελεί επίσης σύμβολο παράδοσης, αγάπης και αφοσίωσης. Βρίσκεται ακριβώς στο ίδιο σημείο όπου πριν από πολλά χρόνια οι σύζυγοι του Λόσινι αποχαιρετούσαν τους συζύγους τους, ναυτικούς. Είναι έργο της Zvonimira Obad. MyPhotoPics