Έγινε γνωστός χάρη σε ένα πλήρωμα της Πολεμικής Αεροπορίας
των ΗΠΑ που τον εντόπισε το 1943. Γρήγορα έγινε πηγή γοητείας για τους επιστήμονες καθώς και για το ευρύ κοινό και ένα χρήσιμο βοήθημα πλοήγησης για τους πιλότους. Τον θεώρησαν ως το "Όγδοο Θαύμα του Κόσμου". Για πολλούς είναι ένα βοήθημα πλοήγησης, μια επιστημονική κάψουλα χρόνου ή ακόμα και ένα ιερό έδαφος. Πιστεύεται ότι περιέχει απαντήσεις στα μυστήρια του παρελθόντος μας και μια τεκμηριωμένη προοπτική για το τι μπορεί να επιφυλάσσει το μέλλον.
Υψώνεται 160 μ. πάνω από την γύρω τούνδρα, περιοχή όπου η ανάπτυξη δέντρων εμποδίζεται από τις χαμηλές θερμοκρασίες και έχει βάθος 400 μ. Η λίμνη Πινγκουάλουκ, βάθους 267 μέτρων, είναι μια από τις βαθύτερες λίμνες στη Βόρεια Αμερική. Περιέχει από τα πιο καθαρά γλυκά νερά στον κόσμο, με επίπεδο αλατότητας μικρότερο από 3 ppm, το επίπεδο αλατότητας των Μεγάλων Λιμνών είναι 500 ppm. Ρpm,μέρη ανά εκατομμύριο, χρησιμοποιείται για να περιγράψει χαμηλές συγκεντρώσεις κάποιου στοιχείου.
Αυτό συμβαίνει διότι δεν έχει εισόδους ή εμφανείς εξόδους, επομένως το νερό συσσωρεύεται αποκλειστικά από τη βροχή και το χιόνι και χάνεται μόνο μέσω εξάτμισης. Είναι μια από τις πιο διαφανείς λίμνες στον κόσμο, με έναν δίσκο Secchi να είναι ορατός σε βάθος μεγαλύτερο από 35 μέτρα.
Ο δίσκος Secchi δημιουργήθηκε το 1865 από τον Angelo Secchi, είναι ένας απλός λευκός, κυκλικός δίσκος διαμέτρου 30 εκατοστών που χρησιμοποιείται για τη μέτρηση της διαφάνειας ή της θολότητας του νερού. Είναι τοποθετημένος σε κοντάρι ή πετονιά και χαμηλώνει αργά προς τα κάτω στο νερό.
Ο κρατήρας και η γύρω περιοχή αποτελούν μέρος του Εθνικού
Πάρκου Πινγκουαλούιτ. Το μόνο είδος ψαριού στη λίμνη του κρατήρα είναι ο Αρκτοσαλβελίνος, Arctic char. Ένα ψάρι κρύου νερού της οικογένειας των σολομών, ενδημικό στις αλπικές λίμνες, καθώς και στα αρκτικά και υποαρκτικά παράκτια νερά της Ολαρκτικής περιοχής.