Η Κοΐμπρα ή Κουίμπρα, είναι πόλη της Πορτογαλίας. Ο δήμος έχει 148.474 κατοίκους και η μητροπολιτική περιοχή, που περιλαμβάνει 16 δήμους με συνολική έκταση 3.370 τ.χλμ., έχει πάνω από 435.000 κατοίκους. Είναι η πρωτεύουσα της περιοχής Σέντρο. Παράλληλα με τη Μπράγκα θεωρείται η τρίτη σημαντικότερη πόλη της Πορτογαλίας έξω από τις μητροπολιτικές περιοχές της Λισαβόνας και του Πόρτο. Αποτελεί το σημαντικότερο αστικό κέντρο του κεντρικού τμήματος της χώρας.
Ήταν η πρωτεύουσα της Πορτογαλίας από το 1139 μέχρι περίπου το 1260 και έχει μια μεγάλη αρχαιολογική περιοχή από τον καιρό που ήταν ρωμαϊκή κωμόπολη αποκαλούμενη Aeminium. Η Κοΐμπρα κατά τον ύστερο Μεσαίωνα, παρά την παρακμή της ως κέντρο της Πορτογαλικής αυτοκρατορίας, αναπτύχθηκε σε σημαντικό πολιτιστικό κέντρο, κυρίως λόγω του Πανεπιστημίου της, που ιδρύθηκε το 1290. Το πανεπιστήμιο είναι ένα από τα παλαιότερα στην Ευρώπη και δίνει στην πόλη μια ειδική και σπάνια ατμόσφαιρα. Περνώντας μέσα απ’ την κιονοστοιχία, θα συναντήσεις τη Sala Grande degli Acti, και στη γωνία, το πιο περίφημο κτήριο της Κοΐμπρα, τον αξεπέραστο Πύργο. Είναι ορατός από όλη την πόλη και αποτελεί το σύμβολό της. Κτισμένος κατά τον 18ο αιώνα, στηρίζει το ρολόι και τις τέσσερις ιστορικές καμπάνες που καθορίζουν τα ακαδημαϊκά μαθήματα. Η βιβλιοθήκη Ζοανίνα, μία μπαρόκ βιβλιοθήκη που
βρίσκεται στο ανώτερο σημείο του ιστορικού κέντρου του Πανεπιστημίου της Κοΐμπρα, δίπλα στον πύργο . Θεωρείται μια από τις πλουσιότερες και ωραιότερες βιβλιοθήκες στην Ευρώπη! Πήρε το όνομά της από τον ιδρυτή της, τον βασιλιά Ιωάννη Ε' της Πορτογαλίας, ο οποίος ξεκίνησε την κατασκευή της βιβλιοθήκης το 1717
Από την Κοΐμπρα κατάγεται, μεταξύ άλλων, ο Πορτογάλος
μαθηματικός του 16ου αιώνα Πέδρο Νούνες, θεωρούμενος ένας από τους μεγαλύτερους μαθηματικούς της εποχής του, κοσμογράφος και καθηγητής, πιθανότατα από νεοχριστιανική οικογένεια.
Ο ποταμός Μοντέγο είναι ο μεγαλύτερος ποταμός ο οποίος βρίσκεται αποκλειστικά σε πορτογαλικό έδαφος.
Ο Παλιός Καθεδρικός Ναός της Κοΐμπρα είναι ένα Ρωμαιοκαθολικό κτήριο, η κατασκευή του οποίου ξεκίνησε λίγο καιρό μετά τη Μάχη του Ourique το 1139, όταν ο πρίγκιπας Afonso Henriques αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς της Πορτογαλίας και επέλεξε την Κοΐμπρα ως πρωτεύουσα. Είναι ο μόνος πορτογαλικός ρωμανικός καθεδρικός ναός που έχει διασωθεί σχεδόν άθικτος μέχρι σήμερα. Ο Νέος καθεδρικός ναός ή Καθεδρικός Ναός του Αγίου
ονόματος του Ιησού είναι η σημερινή έδρα της επισκοπής της πόλης της Κοΐμπρα, στην Πορτογαλία. Βρίσκεται στην κεντρική πλατεία, κοντά στο Πανεπιστήμιο. Η κατασκευή της εκκλησίας ξεκίνησε το 1598 και εγκαινιάστηκε το 1698.
Η Μονή του Τιμίου Σταυρού, γνωστή και ως Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού, είναι ένα εθνικό μνημείο στην Κοΐμπρα. Επειδή οι δύο πρώτοι βασιλιάδες της Πορτογαλίας, Afonso Henriques και Sancho I, είναι θαμμένοι εκεί, έλαβε το καθεστώς του Εθνικού Πανθέου. Ιδρύθηκε το 1131 έξω από τα προστατευτικά τείχη της Κοΐμπρα.
Η Μονή Santa Clara-a Velha, παλιά. Χτίστηκε τον 14ο αιώνα στην αριστερή όχθη του ποταμού Mondego, αλλά έπρεπε να εγκαταλειφθεί τον 17ο αιώνα λόγω συχνών πλημμυρών. Τα καλοδιατηρημένα γοτθικά ερείπια του μοναστηριού ανασκάφηκαν στα τέλη του 20ου αιώνα, περισσότερα από 300 χρόνια αφότου εγκαταλείφθηκαν από τις μοναχές. Η ερειπωμένη εκκλησία είναι επισκέψιμη και πάλι, μετά από 12 χρόνια αναστηλώσεων.
Η Μονή Santa Clara-a-Nova, νέα. Χτίστηκε τον 17ο αιώνα για να αντικαταστήσει την μονή της Santa Clara-a-Velha, σε στυλ Αρχιτεκτονικής Μπαρόκ. Η κατασκευή της άρχισε το 1648 και ολοκληρώθηκε το 1696. Αρχιτέκτονες ήταν ο Joaõ Torreiano, ο Ματέους ντου Κόουτο και ο Κάρλος Μάρντελ. Όλες οι μοναχές καθώς και οι γοτθικοί τάφοι της βασίλισσας Ελισάβετ και άλλων πριγκιπισσών μεταφέρθηκαν στο νέο μοναστήρι. Έχει χαρακτηριστεί ως Εθνικό Μνημείο από το 1910.
Το Υδραγωγείο του Σαν Σεμπαστιάν, γνωστό και ως "καμάρες κήπου", λόγω της θέσης του δίπλα στον Βοτανικό Κήπο του Πανεπιστημίου. Χτίστηκε το 1570 από τον βασιλιά Σεβαστιανός Α', για να παρέχει νερό στην Alta da Cidade, εκμεταλλευόμενος το σχέδιο ενός πρώην ρωμαϊκoύ υδραγωγείου. Ο σχεδιασμός αυτής της επιβλητικής κατασκευής, που εκτείνεται σε ένα χιλιόμετρο, αποδίδεται στον Ιταλό μηχανικό Felipe Terzi.
Το Άγαλμα του Ιωάννη Παύλου Β', Praça João Paulo II, βρίσκεται δίπλα στο υδραγωγείο, μέσα σε έναν κυκλικό κόμβο.
Το Εθνικό Μουσείο του Μασάντο ντε Κάστρο. Eίναι ένα
μουσείο τέχνης που πήρε το όνομά του από τον διάσημο Πορτογάλο γλύπτη Joaquim Machado de Castro. Άνοιξε για πρώτη φορά το 1913 και η τελευταία του ανακαίνιση (2004-2012), περιελάμβανε την προσθήκη νέου κτιρίου.
Στεγάζεται στο πρώην παλάτι του Επισκόπου το οποίο χτίστηκε μετά τον μεσαίωνα, στη θέση όπου κάποτε βρισκόταν το ρωμαϊκό φόρουμ του Aeminium (το ρωμαϊκό όνομα της Κοΐμπρα). Τα ερείπιά του είναι επισκέψιμα στους κάτω ορόφους του μουσείου.
Το Jardins da Quinta das Lágrimas. Βρίσκεται στην αριστερή όχθη του Mondego, στην ενορία της Santa Clara. Καταλαμβάνει μια έκταση 18,3 εκταρίων που περιβάλλει ένα παλάτι του 19ου αιώνα, που τώρα έχει μετατραπεί σε ξενοδοχείο πολυτελείας. Στους κήπους του έχουν συσσωρευτεί μνήμες από τον 14ο αιώνα, τόσο στα χτισμένα στοιχεία όσο και στα δέντρα, στους λαϊκούς θρύλους και στην ίδια του την ιστορία.
Την Arco de Almedina, Αψίδα της Αλμεντίνα, ήταν μέρος του συμπαγούς μεσαιωνικού τείχους που ξαναχτίστηκε τον 11ο αιώνα από τον Άραβα κατακτητή Almansor και είναι η μόνη σωζόμενη πύλη από τις τρεις που κάποτε οδηγούσαν στην ακρόπολη. Τώρα σηματοδοτεί την είσοδο στο παλιό τμήμα της Κοΐμπρα.
Το πάρκο Santa Cruz ή κήπος της γοργόνας. Η είσοδος στον κήπο διαθέτει τρία αγάλματα που αντιπροσωπεύουν την πίστη, τη φιλανθρωπία και την ελπίδα, με αποκορύφωμα έναν καταρράκτη.
Ανεβαίνοντας τις σκάλες βρίσκουμε την Κρήνη Nogueira με ένα άγαλμα που αναπαριστά τον Τρίτωνα που ανοίγει το στόμα ενός ψαριού, από το οποίο το νερό ρέει προς το σιντριβάνι, κάτι που εξηγεί την δημοφιλή ονομασία του κήπου "Γοργόνα".
της Κοΐμπρα διαφέρει από το στυλ της Λισαβόνας, μιλάνε για την μελαγχολική νοσταλγία στην Κοΐμπρα, "Coimbra saudade". Το Fado εκτελείται από έναν σόλο τραγουδιστή, fadista, που συνήθως συνοδεύεται από την πορτογαλική κιθάρα αλλά μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν και άλλα όργανα, ειδικά η ισπανική κιθάρα. "O Fado", το Φάντο, José Malhoa, 1910, λάδι σε καμβά.
.jpg)
.jpg)
_(cropped).jpg)
MyPhotoPics