Η Βαντούζ, Vaduz, είναι πρωτεύουσα του Πριγκιπάτου του Λίχτενσταϊν. Έχει πληθυσμό περίπου 5.000 κατοίκους. Βρίσκεται, περιτριγυρισμένη από τις επιβλητικές Άλπεις, κοντά στον Ρήνο στα σύνορα του Πριγκιπάτου με την Ελβετία. Αν και υπάρχουν αναφορές σε κείμενα του 12ου αιώνα για κάποια πόλη Φαρντούζ, Farduzes, πιθανότερο είναι ότι η πόλη ιδρύθηκε τον 13ο αιώνα γύρω από το κάστρο της, το οποίο, όμως καταστράφηκε το 1469 από τους Ελβετούς.
Το κάστρο ανοικοδομήθηκε τον 16ο αιώνα και αποτελεί το ορόσημο της πόλης. Είναι η έδρα του βασιλεύοντος Πρίγκηπα και είναι ορατό από οποιοδήποτε σημείο της πόλης. Βρίσκεται σε μια προεξοχή βράχου πάνω από την Βαντούζ. Δεν είναι επισκέψιμο από το κοινό. Ο κυβερνών πρίγκιπας δέχεται εκεί τους επίσημους καλεσμένους του. Αναπαλαιώθηκε ανάμεσα στο 1905 και στο 1920 στη διάρκεια της βασιλείας του Πρίγκιπα Ιωάννη Β' και επεκτάθηκε στη διάρκεια των αρχών της δεκαετίας του 1930 από τον Πρίγκιπα Φραγκίσκο-Ιωσήφ Β'.Είναι κτισμένη στο μέσον μιας γεωργικής περιοχής, τα
σπουδαιότερα αγροτικά προϊόντα της οποίας είναι τα σιτηρά, τα οπωρικά και το κρασί. Έχει σημαντική τουριστική κίνηση, αν και είναι από τις ελάχιστες Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που δεν διαθέτουν ούτε αεροδρόμιο ούτε σιδηροδρομικό σταθμό (εξυπηρετείται σιδηροδρομικά από τον σταθμό της παρακείμενης πόλης Σαργκάν (Sargans). Κάποια από τα αξιοθέατα της πόλης:
Ο καθεδρικός ναός της Βαντούζ, ή καθεδρικός ναός του Αγίου Φλωρίνης, είναι μια νεογοτθική εκκλησία, κέντρο της Ρωμαιοκαθολικής Αρχιεπισκοπής της Βαντούζ από το 1997. Θεμελιώθηκε το 1869 από τον Friedrich von Schmidt στη θέση προηγούμενων μεσαιωνικών θεμελίων και λειτούργησε το 1874.
Το Μουσείο Τέχνης του Λίχτενσταϊν, είναι το κρατικό μουσείο μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης. Το κτίριο είναι έργο των Ελβετών αρχιτεκτόνων Meinrad Morger, Heinrich Degelo και Christian Kerez και ολοκληρώθηκε τον Νοέμβριο του 2000. Ως χαρακτηριστικό δείγμα μνημειακής γλυπτικής, βρίσκεται
από το 2002 σε υπαίθριο χώρο, έξω από το Μουσείο Καλών Τεχνών, άθικτο, το μπρούτζινο άγαλμα του Κολομβιανού καλλιτέχνη Φερνάντο Μποτέρο "Ruhende Frau", "Ξαπλωμένη γυναίκα", έργο του 1993, είναι από ορείχαλκο και μαζί με την πλίνθινη βάση φτάνει το 1,68 σε ύψος. Συμβολίζει δε την "κοιμώμενη ψυχή".
Το Εθνικό Μουσείο του Λίχτενσταϊν, το κτίριο του μουσείου χρονολογείται από το 1438. Στο παρελθόν στεγαζόταν το τελωνείο και η έδρα της κυβέρνησης. Το 1998–2008 έγιναν εργασίες ανακαίνισης του κτιρίου και επεκτάθηκαν προς την πλαγιά του βουνού. Παρουσιάζει αντικείμενα σχετικά με την ιστορία, τον πολιτισμό, τη φύση και το τοπίο του Λιχτενστάιν στα τρία του κτίρια και τις 42 αίθουσες εκθέσεων.
Το Ταχυδρομικό Μουσείο. Εκθέτει έγγραφα φιλοτελισμού και ταχυδρομικής ιστορίας του Πριγκιπάτου του Λιχτενστάιν από το 1912 έως σήμερα. Συνδέεται με το Εθνικό Μουσείο. Είναι η πρώτη κατασκευή στη χώρα που κατασκευάστηκε με χαλύβδινο πλαίσιο. Ιδρύθηκε το 1930 και άνοιξε το 1936. Ο Hermann E. Sieger ήταν ο κύριος επιμελητής.
Το Δημαρχείο χρονολογείται από το 1932-33. Ανακαινίστηκε
εκτενώς τα έτη 1982 έως 1984. Η τοιχογραφία του μπαλκονιού του Johannes Troyer στη νότια πρόσοψη απεικονίζει τον St. Urban, τον προστάτη άγιο των αμπελουργών. Πάνω από την είσοδο διακρίνεται σκαλισμένο σε πέτρα το εθνόσημο του δήμου το οποίο έγινε από τον Engelbert Ospelt.
Πλατεία Δημαρχείου. Στα νότια του δημαρχείου βρίσκεται η πλατεία του δημαρχείου με το συνεδριακό κτίριο έκτασης περίπου 600 m2 και χώρο για περίπου 450 άτομα. Πραγματοποιούνται συνέδρια, συναυλίες κ.ά.
Μπροστά του υπάρχουν τα τρία άλογα, άγαλμα του
Ελβετού γλύπτη Nag Arnoldi. Άθικτα και αυτά!
Και τέλος, στην Βαντούζ βρίσκεται, σύμφωνα με την επιθυμία του Αριστοτέλη Ωνάση, η έδρα του Ιδρύματος Ωνάση. Τον Δεκέμβριο του 1975, στο πριγκιπάτο ανάμεσα στην Ελβετία και την Αυστρία δημιουργήθηκαν δύο ιδρύματα: το Επιχειρηματικό, με σκοπούς αμιγώς εμπορικούς και το Κοινωφελές, με σκοπούς καθαρά κοινωφελείς, ώστε οι επιχειρηματικές δραστηριότητες του ενός να μην εμπλέκονται στο έργο του άλλου.
_02.jpg)
.jpg)
MyPhotoPics