Λαύκος, Πήλιο, Ελλάς

Ο Λαύκος είναι χωριό του Πηλίου, διοικητικά τμήμα του Δήμου Νοτίου Πηλίου,  σε υψόμετρο 300 μέτρων. Απέχει 54 χλμ. από τον Βόλο. Ιστορικά φέρεται να κατοικήθηκε στα τέλη του 15ου αιώνα, ως τοποθεσία αθέατη από τα πειρατικά πλοία που παρέπλεαν την περιοχή, στη συνέχεια επεκτάθηκε προς την κορυφογραμμή που του εξασφαλίζει θέα προς τον Παγασητικό. Για το όνομά του η επικρατέστερη εκδοχή φέρεται να αντλεί από τον προσδιορισμό "γλαυκός".

Αξιοθέατα:

Η πλατεία του είναι από τις πιο μεγάλες του Πηλίου, με
πλατάνια αιώνων που προσφέρουν την δροσιά τους. 

Tα πλακόστρωτα καλντερίμια που περιστοιχίζονται από παλιά αρχοντικά, που τα περισσότερα έχουν ανακαινιστεί, σε ταξιδεύουν πίσω στον χρόνο.

Το Λαογραφικό Μουσείο που  βρίσκεται στο παλιό Δημοτικό Σχολείο του χωριού. Στο υπόγειο του κτιρίου εκτίθενται διάφορα αντικείμενα και έργα της λαϊκής παράδοσης του Λαύκου και γενικότερα του Πηλίου. Στον χώρο λειτουργεί και η δανειστική Βιβλιοθήκη του Συλλόγου "η Δράση".

Το Φάμπειο Μουσείο που ιδρύθηκε το 2005, όπου μπορείτε να
θαυμάσετε τους πίνακες ζωγραφικής αλλά και τα γλυπτά του ομώνυμου καλλιτέχνη Αθανάσιου Φάμπα ο οποίος γεννήθηκε στον Λαύκο, έζησε και σπούδασε στην Ρουμανία και τα γλυπτά του μπορεί κανείς να θαυμάσει σε διάφορα σημεία της Ελλάδας.

Το "Μουσείο Ραδιοφώνου Αντώνης Ταβάνης", ένα από τα δύο μουσεία ραδιοφώνου που υπάρχουν στην Ελλάδα. Άνοιξε το 2008. Πρόκειται για μια συλλογή 140 ραδιοφώνων,  κατασκευασμένα από τις αρχές του 1917 μέχρι το 1960, εκ των οποίων τα 100 περίπου είναι δωρεά του Γερμανού καθηγητή Μηχανολόγου Ηλεκτρολόγου και φιλέλληνα Βίλφρεντ Σεπς.  Στεγάζεται στην παλιά αποθήκη του Συνεταιρισμού.  

Tο καφενείο Φορλίδα το οποίο λειτουργεί αδιάκοπα από το 1785. Υπήρξε κουρείο, καφενείο και χάνι μαζί στο παρελθόν. Την εποχή που ο επάνω όροφος λειτουργούσε σαν χάνι, είχε φιλοξενήσει τον Παπαδιαμάντη ντυμένο καλογερόπαιδο αλλά και τον Βάρναλη όταν ήταν λυκειάρχης στη γειτονική Αργαλαστή.

Παλιές ψάθινες καρέκλες, τραπεζάκια με μάρμαρα Πηλίου και στη μέση η ξυλόσομπα.

Ο παραδοσιακός ξυλόφουρνος Ιωάννου Δροσίτη. Φημολογείται ότι είναι αρχιτεκτονικά δομημένος από τον Εβαρίστο Ντε Κίρικο,  Ιταλός μηχανικός, χωρίς να υπάρχουν όμως καταγραφές για αυτό καθώς το 1918 κάηκαν όλα τα αρχεία του Δημαρχείου του Λαύκου. Λειτουργεί ανελλιπώς από το 1955.

Η καταπράσινη  Χατζόβρυση. 

Η βρύση του Χατζή ή Χατζόβρυση,
κατασκευάστηκε το 1800 από τους κατοίκους του Λαύκου. Την ονομασία της την οφείλει σε κάποιον κάτοικο που λεγόταν Χατζής. Η πρόσβαση προς αυτή γίνεται μέσα από μια υπέροχη διαδρομή στην φύση.

Η κεντρική βρύση στη πλατεία. Πετρόκτιστη βρύση, κατασκευάστηκε το 1994 από τους κατοίκους, και της έδωσαν την ονομασία “κεντρική” γιατί βρίσκεται στην πλατεία,  στο κέντρο του Λαύκου.

Ο Ι. Ν. Γέννηση της Θεοτόκου. Χτίστηκε το 1756 σε ρυθμό
Βασιλικής. Αργότερα χρειάστηκε μεγαλύτερη εκκλησία και έτσι το 1887 άρχισε να χτίζεται καινούρια, του ίδιου ρυθμού, με μεγάλο γυναικωνίτη και ξυλόγλυπτο τέμπλο, έργο του Δ. Φάμπα. Τις εργασίες μαρμάρων ανέλαβε ο Κ. Τσάμης, ενώ οι αγιογραφίες είναι έργο του Λαυκιώτη αγιογράφου Αν. Τσαμασφύρου,ο οποίος μαθήτευσε στο Άγιον Όρος. 

Η Αγία Παρασκευή. Μια πανέμορφη μικρή εκκλησία, σε ρυθμό μικρής Βασιλικής με χαγιάτι,στο δυτικό τμήμα του χωριού με απίστευτη θέα προς τον Παγασητικό κόλπο. Δεν υπάρχει ακριβής ημερομηνία κατασκευής, υπολογίζεται όμως ότι χτίστηκε πριν από περίπου 100 χρόνια.  

Η Μονή Αγίου Αθανασίου χτίστηκε το 1795 με δαπάνη του οπλαρχηγού Στέργιου Μπασδέκη. Βρίσκεται 7 χ.μ. στην βόρεια πλευρά του χωριού, στην θέση "Κωτίκι".

Το εξωκλήσι Αγίου Νικόλαου, του εν Βουναίνις, χτισμένο το 1820 σε ρυθμό Βασιλικής με χαγιάτι. Στο πίσω μέρος της εκκλησίας υπάρχει και ένα μικρό νεκροταφείο. Ανακαινίστηκε το 1880 και βρίσκεται κρυμμένο ανάμεσα στα ελαιόδεντρα στο ενδιάμεσο του μονοπατιού Λαύκου – Πλατανιά. 

Το Εξωκλήσι Προφήτη Ηλία, τοποθετημένο στο πιο υψηλό σημείο του χωριού με απαράμιλλη θέα.

Το Μοντελοδρόμιο.  Λειτουργεί στην θέση Προφήτης Ηλίας από το 2008. Το όνομά του, "Μοντελοδρόμιο Επισμηναγού Ιωάννου Μυλωνά και Ανθυποσμηναγού Ιωάννου Καρασάββα". Των δύο αεροπόρων της Πολεμικής Αεροπορίας, που "χάθηκαν" το καλοκαίρι του 2000 στην προσπάθεια κατάσβεσης μεγάλης πυρκαγιάς στην περιοχή του Πηλίου. 

   Η θέα από τον Λαύκο!

       MyPhotoPics