Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως το έργο κατέληξε να έχει
αυτή την μορφή μετά από μία σειρά δημιουργικών βημάτων. Η Bradley έδινε σχήμα χρησιμοποιώντας γύψο για μήνες στη φιγούρα μιας γυναίκας που διαλογιζόταν και μόλις το τελείωσε, το σύντριψε σκόπιμα στο έδαφος και το έσπασε σε κομμάτια.
Στην αρχή σοκαρίστηκε αλλά σιγά-σιγά πήρε κάθε ένα από τα θραύσματα και τα αναπαρήγαγε με μπρούτζο. Με αυτά τα κομμάτια δημιούργησε το γλυπτό της δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στο να αφήνει ρωγμές ανάμεσα στα κομμάτια. Κατόπιν τοποθέτησε φωτιστικά εφέ μέσα, δίνοντας την αίσθηση ότι "η γυναίκα βγαίνει από το καβούκι της ή τους τοίχους του κουτιού που της έχει χτίσει η κοινωνία".
Με την "επέκταση", η καλλιτέχνιδα θέλει να παρομοιάσει τον
άνθρωπο ως ον του οποίου το κύριο πεπρωμένο ήταν να αναζητήσει την σύνδεση αλλά αυτό που βρήκε ήταν μόνο η αποξένωση. Ένα κατακερματισμένο γλυπτό το οποίο έχει γίνει σύμβολο της πάλης ενάντια στα αυτοτελή όρια, που κρύβουν τις προσωπικές ανόθευτες δυνατότητες και κρίνεται επιτακτική για όλους τους ανθρώπους. MyPhotoPics