Η Αγριόγατα της Άμμου ή της Ερήμου
Η Αγριόγατα της Άμμου ή της Ερήμου, Felis margarita, είναι Αιλουροειδές της οικογένειας Felidae. Μοιάζει με μικρό γατάκι ακόμη και στην ενηλικίωσή της, δίνοντας την εντύπωση ότι δεν μεγάλωσε ποτέ, τα δε μικρά της είναι αντίστοιχα πολύ μικρότερα από εκείνα των γνωστών σε εμάς γατών. Είναι το μοναδικό είδος των Αιλουροειδών που ζει πρωτίστως σε πραγματικές ερήμους και είναι ευρέως διαδομένο σε εκείνες της Βορείου Αφρικής και της Νοτιοδυτικής και Κεντρικής Ασίας.
Ζουν τόσο σε αμμώδεις όσο και σε πετρώδεις ερήμους, σε περιοχές μακριά από νερό. Έχοντας πόδια με παχύ τρίχωμα, είναι καλά προσαρμοσμένες στις ακραίες συνθήκες ενός ερημικού περιβάλλοντος και ανθεκτικές σε εξαιρετικά υψηλές ή χαμηλές θερμοκρασίες.
Έχει κοντά πόδια και σχετικά μακριά ουρά. Η γούνα της έχει το χρώμα της άμμου και της ώχρας. Τα σημάδια ποικίλουν, μερικά έχουν αχνά σημάδια, ενώ μερικά έχουν και κηλίδες και λωρίδες. Έχει μαύρα σημάδια στα αυτιά και η ουρά της έχει μία μαύρη άκρη με δύο ή τρεις μαύρους κύκλους. Στις βόρειες περιοχές κατανομής τους, το τρίχωμά τους είναι πολύ μακρύ και πυκνό, με τις τρίχες να φτάνουν έως και τα 5,1 εκ.
Γύρω από τα χείλη, στο πηγούνι, στο λαιμό και στην κοιλιά, το χρώμα της είναι άσπρο. Τα αυτιά της είναι καστανόξανθα στη βάση και με μία μαύρη άκρη στο πάνω μέρος. Το κάτω μέρος του προσώπου είναι υπόλευκο και γύρω από τα μάτια υπάρχει μία αχνή, κόκκινη γραμμή. Τα μεγάλα πρασινοκίτρινα μάτια της περιβάλλονται από ένα άσπρο χρώμα και η γυμνή άκρη της μύτης της είναι μαύρη.
Το μήκος της κυμαίνεται από 39 έως 52 εκ., ενώ η μακριά ουρά από 23,2 έως 31 εκ. Ζυγίζει από 1,35 έως 3,2 κιλά. Τα τύμπανα του αυτιού της είναι πιο διευρυμένα από των άλλων Αιλουροειδών. Τα πτερύγια των αυτιών είναι τριγωνικά και τα ίδια τα αυτιά βαθιά, δίνοντάς της ενισχυμένη ακοή, μεγάλα και μυτερά. Οι κάτω πλευρές των ποδιών προστατεύονται από τις ακραίες θερμοκρασίες με ένα παχύ κάλυμμα γούνας.
Ο Βικτόρ Λος ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που περιέγραψε
την αγριόγατα της άμμου το 1858 βασιζόμενος σε ένα δείγμα που βρέθηκε στην αλγερινή Σαχάρα. Πρότεινε να ονομαστεί το είδος Felis margarita προς τιμήν του Ζαν Ωγκύστ Μαργκερίτ, που ήταν επικεφαλής της αποστολής.
Κατοικούν σε λαγούμια, τα οποία έχουν εγκαταλειφθεί από αλεπούδες και σκαντζόχοιρους ή από γερβίλλους ή άλλα τρωκτικά. Τα λαγούμια αυτά έχουν βάθος 1,5 μ. και τα σκάβουν λοξά στο έδαφος, με μία ενιαία είσοδο. Τον χειμώνα δραστηριοποιούνται κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ τη θερμή περίοδο κατά τη διάρκεια της νύχτας και του λυκόφωτος.
Τρέφονται με μικρά τρωκτικά. Κυνηγούν μικρά πτηνά, όπως
τον μεγάλο κορυδαλλό, τον κορυδαλλό της ερήμου. Καταναλώνουν επίσης διάφορα ερπετά και έντομα. Μπορούν να μείνουν χωρίς νερό αρκετό διάστημα, αλλά αν αυτό είναι διαθέσιμο, τότε το πίνουν εύκολα. Σκάβουν γρήγορα είτε για να βγάλουν τη λεία τους από το έδαφος, είτε για να τη θάψουν προκειμένου να την καταναλώσουν αργότερα.
Ο οίστρος της διαρκεί 5 με 6 ημέρες. Κατά μέσο όρο γεννιούνται 3 γατάκια, μετά από κύηση 59 με 66 ημερών, συνήθως γύρω στον Απρίλιο ή τον Μάιο, αν και σε ορισμένες περιοχές μπορούν να γεννήσουν 2 φορές τον χρόνο. Ζυγίζουν κατά τη γέννησή τους 39 με 80 γραμμάρια και έχουν στίγματα απαλού κίτρινου ή κοκκινωπού χρώματος.
Τα μικρά αναπτύσσονται σχετικά γρήγορα, φτάνοντας τα 3/4
τους μεγέθους των ενηλίκων, μέσα σε 5 μήνες από τη γέννησή τους. Είναι πλήρως ανεξάρτητα στον πρώτο χρόνο τους και φτάνουν σύντομα στην σεξουαλική ωριμότητα.
