Λευκό λιοντάρι

Το λευκό λιοντάρι απαντάται περιστασιακά στα εθνικά πάρκα. Το χρώμα που έχει οφείλεται σε υποτελή  γονίδια, από τα οποία προκύπτει μία σπάνια γονιδιακή μετάλλαξη. Σήμερα τα λευκά λιοντάρια σπανίζουν στους ζωολογικούς κήπους αλλά είναι ακόμα πιο σπάνια στην άγρια φύση. Είναι ένα από τα πιο ξεχωριστά υποείδη του κόσμου, γι' αυτό και κυνηγιούνται πολύ. 

Εθεάθησαν για πρώτη φορά το 1938, αποδεικνύοντας ότι δεν ήταν φαντασίες ή μύθοι των ιθαγενών που μίλαγαν για λευκά λιοντάρια. Τα σημερινά εξημερωμένα λευκά λιοντάρια είναι απόγονοι δύο νεαρών ατόμων που εντοπίστηκαν και αιχμαλωτίστηκαν στο καταφύγιο Τιμμπαβάτι στη Νότια Αφρική το 1975.  

Δεν είναι αλφιστικά άτομα, αλλά λευκιστικά. Ο λευκισμός, είναι διαφορετική πάθηση από τον αλμπινισμό, αναστέλλει τη χρώση στα κύτταρα του δέρματος, ενώ συνεχίζουν να παράγουν μελανή χρωστική ουσία στον μαλακό τους ιστό, γεγονός που εξηγεί τα σκούρα μάτια ή και άλλους χρωματισμούς. Έχουνε κανονική ίριδα, της οποίας το χρώμα μπορεί να είναι καφέ, γκριζομπλέ ή και γκριζοπράσινο. Επίσης έχουνε κανονικά μαξιλαράκια στις πατούσες τους και φυσιολογικά χείλη. 

Λευκά λιοντάρια με γαλάζια μάτια υπάρχουν σε ζωολογικούς
κήπους, πάρκα ή καταφύγια. Γεννιούνται μερικές φορές από φυσιολογικούς γονείς, οι οποίοι έχουνε κληρονομήσει γονίδια στα οποία οφείλεται το λευκό τους χρώμα από τους γονείς τους και τα μετέφεραν στους απογόνους τους. Ο λευκισμός δυσχεραίνει την επιβίωση των λευκών λιονταριών στη φύση, με συνέπεια την έλλειψή τους στο φυσικό περιβάλλον. 

Το 2003 η WTL (Global White Lion Protection Trust), πρότεινε τον επαναπατρισμό των λευκών λιονταριών στο ενδημικό τους περιβάλλον, στο καταφύγιο Τιμμπαβάτι στην Ν. Αφρική. Μελέτες όμως έδειξαν ότι τα λευκά έχουνε πολύ λιγότερες επιτυχίες στο κυνήγι σε σχέση με τα χρωματιστά, έτσι ανάμειξαν λευκά και χρωματιστά λιοντάρια στην ενδημική τους περιοχή. Τα λευκά  στην άγρια φύση κυνηγάνε αντιλόπες, γαζέλες, γκνου, ζέβρες, φακόχοιρους  και σπάνια καμηλοπαρδάλεις.

   MyPhotoPics