Ο 71χρονος γκραφίστας, ανασύρει από τις αναμνήσεις του τους
ηλικιωμένους των παιδικών του χρόνων και αποτυπώνει τις μορφές τους στα παράθυρα των εγκαταλειμμένων σπιτιών, όπου ζούσαν κάποτε. Με κάποιους στίχους που συνοδεύουν τη ζωγραφιά, κάνει γνωστή την ιστορία τους στους νεότερους κατοίκους του χωριού αλλά και στους επισκέπτες.
Η ιδέα του ήρθε το 2013 εντελώς αναπάντεχα, όταν αποφάσισε να γράψει ένα ποίημα πάνω σε ένα γειτονικό του σπίτι, γιατί, "οι λέξεις μέσα στο βιβλίο φυλακίζονται, ενώ έξω παίρνουν αέρα και νιώθουν την ελευθερία", δήλωσε. Στην συνέχεια σκέφτηκε να το επεκτείνει και να αρχίσει να γράφει και να ζωγραφίζει μέσα σε όλο το χωριό.
Βλέποντας ότι οι αντιδράσεις των συγχωριανών του ήταν ελάχιστες
σε σχέση με την αποδοχή που είχαν τα έργα του, ο "θείο Nick" όπως είναι το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο, συνέχισε να δημιουργεί, προχωρώντας και στο διπλανό χωριό, τη Μεθώνη. Εκεί βρίσκεται και το μεγαλύτερο σε μήκος έργο του, ένα τοιχάκι διακοσίων μέτρων, κατά μήκος της παραλίας.
Συνδυάζει την εικόνα με τη γραφή και δημιουργεί σε δημόσιους χώρους, για να είναι σίγουρος πως το έργο του θα μείνει ως παρακαταθήκη στις νέες γενιές. Επιλέγει ως θέματα όσα δεν θέλει να ξεχαστούν, είτε γιατί έχουν σχέση με την ιστορία του τόπου που μεγάλωσε, είτε με τον τόπο καταγωγής των γονιών του, που ήταν πρόσφυγες του Πόντου. Ζωγραφίζει και "μιλά" για ό,τι αγαπά, ενώ δεν τον αφήνει αδιάφορο η επικαιρότητα, την οποία συχνά σχολιάζει, πάντα με τα πινέλα και τα χρώματά του.