Οι κάτοικοί της είναι ένα συνονθύλευμα λαών Κρεολοί, Ινδοί και Ινδονήσιοι. Συνεπώς, δεν κάνει εντύπωση η μεγάλη ποικιλία θρησκειών, με μεγαλύτερες το Χριστιανισμό, τον Ινδουϊσμό και τον Ισλαμισμό. Η χώρα μετονομάστηκε σε Σουρινάμ το 1948 και το 1975 κατάφερε να γίνει ελεύθερο κράτος.
Το Παραμαρίμπο εκτός από πρωτεύουσα είναι και το σημαντικότερο λιμάνι του Σουρινάμ. Βρίσκεται στο ομώνυμο διαμέρισμα, στις όχθες του ποταμού Σουρινάμ. Ο πληθυσμός της φθάνει τους 250.000 κατοίκους. Η πόλη απέχει περί τα 15 χιλιόμετρα από τις εκβολές του ομώνυμου ποταμού στον Ατλαντικό Ωκεανό.
Είναι κτισμένο γύρω από τη μεγάλη Οναφχανκελαϊκαιντσπλάιν, Πλατεία Ανεξαρτησίας, όπου βρίσκεται το Προεδρικό Ανάκτορο, πρώην Κυβερνείο και η Εθνοσυνέλευση. Η πλατεία γειτονεύει με το Πάρκο των Φοινίκων.
Υπάρχουν δύο συναγωγές, αρκετά τζαμιά, δύο μαντίρ, Ινδουϊστικοί ναοί, ένας ναός της Εκκλησίας της Ολλανδίας και
ο Ρωμαιοκαθολικός καθεδρικός ναός των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, κτισμένος από ξύλο το 1885, ο οποίος θεωρείται το μεγαλύτερο ξύλινο οικοδόμημα ολόκληρης της Αμερικής. Το ιστορικό κέντρο του Παραμαρίμπο ανακηρύχθηκε το έτος 2002 ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Υπάρχουν πολλά ξενοδοχεία στην πόλη με κυριότερο και μεγαλύτερο το Torarica Hotel, που περιλαμβάνει και καζίνο. Στο Παραμαρίμπο βρίσκεται και ο μοναδικός κινηματογράφος της χώρας.
Η αγορά της Soena, μια τυπική ινδονησιακή αγορά.
Το υπουργείο Δικαιοσύνης
Το εσωτερικό του Ρωμαιοκαθολικού καθεδρικού ναού των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου
Μουσείο Σουρινάαμς
Και ... η αεροπορική εταιρεία της χώρας
MyPhotoPics