καταδίωξης, χωρίς δυνάμεις πια, η πυγολαμπίδα σταμάτησε και μίλησε στο φίδι:
– Δε συνηθίζω ν’ ακούω τα θηράματά μου, αλλά μια που θα σε καταβροχθίσω, μπορείς να ρωτήσεις.
– Ανήκω στην τροφική σου αλυσίδα;
– Όχι,
– Σου έκανα κανένα κακό;
– Όχι
– Τότε γιατί θέλεις να με σκοτώσεις;
Αφού σκέφτηκε λίγο, το φίδι απάντησε:
– Επειδή δεν αντέχω να σε βλέπω να λάμπεις.
Το ίδιο συμβαίνει και στη ζωή των ανθρώπων. Πολλοί είναι εκείνοι που βρίσκουν ανυπόφορες την καλοσύνη και την αρετή και τις πολεμούν μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούν να τις φθάσουν. Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν…
Πάντα θα προσπαθούν να σβήσουν την δική μας λάμψη, γιατί απλά δεν γνωρίζουν τον τρόπο να αναδείξουν την δική τους…
Γιατί ο καθένας είναι μοναδικός και δεν μπορεί να λάμψει ποτέ με τον ίδιο τρόπο που λάμπει ο διπλανός του!!!
Και λίγο χιούμορ!
Και ρώτησε η πυγολαμπίδα τον θεό ...
- το φως που να το βάλω;
