εγκαθίσταται με την Αμαλία. Αρχικά διέμειναν προσωρινά σε ένα σπίτι, στο σημείο που βρίσκεται σήμερα η Παλαιά Βουλή.
Στην συνέχεια μετεγκαταστάθηκαν στο κτίριο που στεγάζει σήμερα το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών. Μέχρι την εξορία του πρώτου βασιλικού ζεύγους, το κτίριο των Ανακτόρων δεν είχε ολοκληρωθεί εσωτερικά.
To κτήμα του Πύργου Βασιλίσσης γεννήθηκε από το όραμα της βασίλισσας Αμαλίας για τη δημιουργία μιας πρότυπης αγροτικής εγκατάστασης, όπου θα δοκιμάζονται καινούριες παραγωγικές μέθοδοι για τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής γεωπονίας. Στους έξι λόφους που υπήρχαν πρόσθεσαν έναν έβδομο τεχνητό και η βασίλισσα τους έδωσε ονόματα Αργοναυτών. Η ίδια έδωσε στο κτήμα την επωνυμία "Επτάλοφος", όπως ονομάζεται αλλιώς η Κωνσταντινούπολη.
Πιθανολογείται πως είναι έργο του Φρανσουά Λουί Φλοριμόν Μπουλανζέ ή του Κ. Χάνσεν.Ο Πύργος της Βασιλίσσης είναι ένα μοναδικό μνημείο της νεογοτθικής αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα, με χαρακτηριστικά τα εξωτερικά του γνωρίσματα, οι πολυγωνικοί πύργοι, οι επάλξεις και τα τοξωτά παράθυρα.
Αξίζει να επισκεφθείτε τον Πύργο, λοιπόν, και να ανακαλύψετε τους πολλούς κήπους του, τον βιολογικό αμπελώνα και το Οινοποιείο, καθώς και τους στάβλους με τα άλογα.
Μην ξεχάσετε, βεβαίως, να επισκεφθείτε και να ξεναγηθείτε στους εσωτερικούς χώρους του Πύργου, όπου θα δείτε μια μοναδική, περίτεχνη διακόσμηση σε τοίχους και πατώματα.
Το ισόγειο καταλαμβάνει μια μεγάλη αίθουσα υποδοχής και τα βασιλικά υπνοδωμάτια,του Όθωνα και της Αμαλίας, το γραφείο και κάποιοι μικρότεροι χώροι με έπιπλα και πίνακες της εποχής.
Στον όροφο οδηγείσαι με μία εσωτερική σκάλα. Θαυμαστές και οι οροφογραφίες σε μπλε, κόκκινα και χρυσά σχέδια, καθώς και η μαρκετερί από διαφορετικά ξύλα στο πάτωμα, το οποίο είναι από τα καλύτερα διατηρημένα σε όλη την Ευρώπη.
Η έντονα κυανή ατμόσφαιρα των τοίχων και της οροφής με τη χρυσή γεωμετρική διακόσμηση, το ξύλινο πάτωμα από διαφορετικά είδη ξύλου στα πρότυπα της σχολής του Μονάχου, ο χρυσοποίκιλτος και έντονα χρωματικός σε μπλε και κόκκινες ζώνες διάκοσμος, τα μικροέπιπλα και τα φωτιστικά σε καθαρά γοτθικό ρυθμό, αναδεικνύουν τη βούληση της Αμαλίας να προβάλει μια ρομαντική διακοσμητική τάση.