Συνεχώς ζούσαν με το φόβο ότι αν αγγίξουν το νερό του πηγαδιού, θα γίνουν πέτρινοι πολύ γρήγορα. Λίγα τολμηροί πλησίασαν κοντά και άφησαν καθημερινά αντικείμενα δίπλα στο νερό, μόνο για να δουν τη μετατροπή τους σε απολιθώματα μέσα σε λίγες εβδομάδες.
Μερικά από αυτά τα λείψανα υπάρχουν ακόμα και σήμερα, από ένα βικτοριανό καπέλο μέχρι την κάπα μιας κυρίας από το 1800 – και τα δύο έγιναν πέτρα. Πιο πρόσφατα, οι άνθρωποι έχουν αφήσει αρκουδάκια, τσαγιέρες ακόμα και ένα ποδήλατο, με παρόμοια αποτελέσματα. Επιστήμονες πήραν δείγματα νερού και απομυθοποίησαν το μύθο!
Το νερό βρέθηκε να περιέχει υψηλή περιεκτικότητα σε ανόργανα άλατα που σχηματίζουν ένα επίχρισμα γύρω από τα αντικείμενα. Με την παρατεταμένη έκθεση, η επένδυση γίνεται σκληρότερη και λειτουργεί όπως οι σταλακτίτες και οι σταλαγμίτες αλλά με πολύ ταχύτερους ρυθμούς.
Στην πραγματικότητα, τα επίπεδα ασβεστίτη στο νερό είναι τόσο υψηλά που δημιουργούν κατάσταση απολίθωσης στα αντικείμενα.