Οι πρώτες ανασκαφές έγιναν το 1860. Μέχρι σήμερα υπολογίζεται ότι έχουν βρεθεί 10.000 πέτρες, οι οποίες χωρίζονται σε τρεις ομάδες με διαφορετικές ονομασίες. Η Μενέκ, που αποτελείται από έντεκα σειρές, η Κερμάριο από δέκα σειρές και η ομάδα Κέρλεσκαν, που είναι η μικρότερη με 555 πέτρες.
Σύμφωνα με το θρύλο, οι πέτρες είναι μαρμαρωμένοι παγανιστές, που καταδιώχθηκαν από τους χριστιανούς. Ο ιερέας τους μετέτρεψε σε πέτρες και από τότε στέκονται αγέρωχοι στη νοτιοδυτική Γαλλία. Κατά μια άλλη εκδοχή του μύθου, πρόκειται για ρωμαϊκή λεγεώνα που τη μαρμάρωσε ο μάγος Μέρλιν.
Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ήταν ο παράνομος γιος της πριγκίπισσας του Ντιφέντ. Πρόκειται για ένα μυθικό πρόσωπο του Μεσαίωνα, που θεωρείτο ότι είχε θεραπευτικές ιδιότητες. Η χρησιμότητά των πετρών και της διάταξής του, είναι άγνωστη. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η θέση τους δεν είναι τυχαία. Αρχικά, πίστευαν ότι συνδέονταν με την θέση του ήλιου.
Τη δεκαετία του ’70 ο Σκωτσέζος μηχανικός Αλεξάντερ Τομ, πίστευε ότι επρόκειτο για σεληνιακό παρατηρητήριο, ωστόσο η θεωρία του αμφισβητήθηκε. Ίσως χρησιμοποιήθηκαν από τους Δρυίδες για τελετουργικά. Στο πέρασμα των αιώνων πολλές πέτρες εξαφανίστηκαν, καθώς χρησιμοποιήθηκαν για ... την κατασκευή οδικών δικτύων(?) και κτιρίων(?). Σήμερα θεωρείται αρχαιολογική περιοχή και είναι δημοφιλές αξιοθέατο της Γαλλίας.