Καλεάνα η μείζων, Caleana major, ή κοινώς, ορχιδέα ιπτάμενη πάπια, είναι μια μικρή ορχιδέα που
βρίσκεται στην ανατολική και νότια Αυστραλία. Αυτότο χερσαίο φυτό διαθέτει ένα αξιοσημείωτο άνθος, το οποίο μοιάζει με ιπτάμενη πάπια.
Το άνθος προσελκύει έντομα, όπως τις αρσενικές μύγες πριονιστές (sawflies) που γονιμοποιούν το άνθος σε μια διαδικασία γνωστή ως ψευδοσυνουσία. Tο 1986, η ορχιδέα αυτή εμφανίστηκε σε ένα Αυστραλιανό ταχυδρομικό γραμματόσημο.
Φτάνει σε ύψος έως τα 50 εκατοστά. Δύο με τέσσερα άνθη αναπτύσσονται στο πράσινο στέλεχος.Το μόνο φύλλο της, εμφανίζεται κοντά στη βάση του μίσχου. Συνήθως γέρνει προς τα κάτω, είναι στενό λογχοειδές, μήκους 12 εκ. και πάχους 8 χιλ., συχνά με στίγματα. 
Το άνθος της είναι κοκκινωπό καφέ, μήκους 15-20 χιλ. Μερικές φορές μπορεί να είναι πρασινωπό με σκουρόχρωμα στίγματα. Το φυτό επικονιάζεται με έντομα. Η ανθοφορία παρατηρείται από το Σεπτέμβριο έως τον Ιανουάριο.
Συναντάται από το Κουίνσλαντ έως τη Νότια Αυστραλία, ακόμα και στην Τασμανία, βρίσκεται σε δάση ευκαλύπτων, σε παράκτιους ή βαλτώδεις θαμνώνες και σε ερεικώνες. Ως επί το πλείστον πλησίον των ακτών, αλλά περιστασιακά και σε μεγαλύτερα υψόμετρα. Λόγω του μικρού του μεγέθους, είναι ένα φυτό που δεν παρατηρείται εύκολα στην άγρια φύση.
Το γένος Caleana πήρε το όνομά του από τον βοτανολόγο George Caley. Το πρωτότυπο δείγμα αυτού του φυτού συλλέχθηκε το Σεπτέμβριο του 1803, στην τοποθεσία Bennelong Point, το σημερινό σημείο της Όπερας του Σίδνεϋ. Το 1810, εμφανίστηκε αρχικά στην επιστημονική βιβλιογραφία, «Prodromus Florae Novae Hollandiae», που συνέταξε ο Σκωτσέζος βοτανολόγος Ρόμπερτ Μπράουν.
Η χρήση του Flying Duck Orchids σε κήπους δεν συνιστάται, εκτός αν εμφανίζονται ήδη φυσικά, οπότε πρέπει να προστατευθούν. Η αφαίρεση του από τον θάμνο οδηγεί στο θάνατό του και εξαντλεί περαιτέρω τους υπόλοιπους άγριους πληθυσμούς ορχιδέας. Τα φυτά ανθίζουν για ένα ή ορισμένες φορές δύο έτη, αλλά σταδιακά αποδυναμώνουν έως ότου αποθνήσκουν.
MyPhotoPics
Το γένος Caleana πήρε το όνομά του από τον βοτανολόγο George Caley. Το πρωτότυπο δείγμα αυτού του φυτού συλλέχθηκε το Σεπτέμβριο του 1803, στην τοποθεσία Bennelong Point, το σημερινό σημείο της Όπερας του Σίδνεϋ. Το 1810, εμφανίστηκε αρχικά στην επιστημονική βιβλιογραφία, «Prodromus Florae Novae Hollandiae», που συνέταξε ο Σκωτσέζος βοτανολόγος Ρόμπερτ Μπράουν.
