Ο Νάρκισσος των αρχαίων Ελλήνων
Στην Βοτανική ο Νάρκισσος αποτελεί ιδιαίτερο γένος φυτών της οικογένειας των Αμαρυλλιδοειδών που περιλαμβάνει περίπου σαράντα είδη. Είναι φυτά ποώδη, πολυετή και βολβόριζαπου φύονται στην Ευρώπη, Β. Αφρική και ΒΔ. Ασία. Καλλιεργούνται για τα ωραία και εύοσμα άνθη τους καθώς και για το παραγόμενο εξ αυτών έλαιο που χρησιμοποιείται στην αρωματοποιΐα. Πολλαπλασιάζονται με βολβούς που φυτεύονται νωρίς το Φθινόπωρο.
Ο κατ' εξοχήν όμως Νάρκισσος των αρχαίων Ελλήνων είναι ο Narcissus tazzeta τα γνωστά μας Μανουσάκια! Είναι ποώδη φυτά και μπορούν να φτάσουν μέχρι και τα 40 εκατοστά μήκος. Τα άνθη τους είναι λευκά και περιτριγυρίζονται από λεπτά και μακριά λογχοειδή, σκουρόχρωμα φύλλα που φτάνουν το ίδιο μέγεθος.
Έχουν ένα από τα πιο έντονα και πιο αναγνωρίσιμα αρώματα από όλα τα λουλούδια του μεσογειακού χώρου, που είναι και η μοναδική περιοχή του κόσμου που το συναντάμε. Είναι τόσο έντονο που σε κλειστό χώρο μπορεί να προκαλέσει ακόμα και νάρκωση στον άνθρωπο. Το αιθέριο έλαιό τους αποτελεί ένα πολύτιμο συστατικό για την αρωματοποιία, το γνωστό από την αρχαιότητα “ναρκίσσινο μύρο”.
Αυτή την εποχή έχουν την τιμητική τους, όχι μόνο στα βουνά, αλλά ακόμα και σε αγροτικές περιοχές όπου φύονται. Ανθίζουν στις αρχές του χειμώνα αλλά πολλές φορές η ανθοφορία τους διαρκεί μέχρι και τους ανοιξιάτικους μήνες. Συνήθως, βγαίνουν πρώτα τα διπλά ή ήμερα στις αρχές του Δεκέμβρη και ακολουθούν τα αυτοφυή ή άγρια που είναι μονά.
Ένας από τους επικρατέστερους μύθους για τον Νάρκισσο λέει ότι ήταν ένας πανέμορφος νέος από την Βοιωτία, τόσο πολύ απασχολημένος με το να θαυμάζει την ομορφιά του, ώστε δεν άκουγε την ερωτευμένη μαζί του νύμφη Ηχώ που τον καλούσε συνέχεια. Έτσι, η Νέμεσις αποφάσισε να τον τιμωρήσει, τον έκανε λοιπόν να δει την αντανάκλασή του στα νερά του ποταμού, να την ερωτευτεί και να πεθάνει από τη λύπη του που δεν μπορούσε να ζήσει τον τρελό έρωτά του με τον εαυτό του. ( Έργο του Michelangelo Caravaggio 1571-1610).
MyPhotoPics
Ο κατ' εξοχήν όμως Νάρκισσος των αρχαίων Ελλήνων είναι ο Narcissus tazzeta τα γνωστά μας Μανουσάκια! Είναι ποώδη φυτά και μπορούν να φτάσουν μέχρι και τα 40 εκατοστά μήκος. Τα άνθη τους είναι λευκά και περιτριγυρίζονται από λεπτά και μακριά λογχοειδή, σκουρόχρωμα φύλλα που φτάνουν το ίδιο μέγεθος. 
Αυτή την εποχή έχουν την τιμητική τους, όχι μόνο στα βουνά, αλλά ακόμα και σε αγροτικές περιοχές όπου φύονται. Ανθίζουν στις αρχές του χειμώνα αλλά πολλές φορές η ανθοφορία τους διαρκεί μέχρι και τους ανοιξιάτικους μήνες. Συνήθως, βγαίνουν πρώτα τα διπλά ή ήμερα στις αρχές του Δεκέμβρη και ακολουθούν τα αυτοφυή ή άγρια που είναι μονά.
