Colmar, Γαλλία

Το Κολμάρ (γαλλικά Colmar, αλσατικά Colmer, γερμανικά Colmar και  Kolmar) είναι πόλη του διαμερίσματος του Άνω Ρήνου της περιφέρειας της Αλσατίας στη βορειοανατολική Γαλλία. Αποτελεί την πρωτεύουσα του διαμερίσματος αυτού και έδρα του Ανωτάτου Δικαστηρίου του. Ιδρύθηκε τον 9ο μ.Χ. αιώνα. Αναφέρεται για πρώτη φορά το 823, ως η Καρολιγγειανή επικράτεια “Columbarium” (από όπου φαίνεται ότι προέρχεται και το σημερινό της όνομα) σε διάταγμα του Λουδοβίκου του Ευσεβούς.

Όμως, της δόθηκε το δικαίωμα να υφίσταται ως ελεύθερη αυτοκρατορική πόλη της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 1226 (civitatis). Το 1354 συμμετέχει στη δημιουργία της Δεκαπόλεως, μιας ομοσπονδίας δέκα αυτοκρατορικών πόλεων της Αλσατίας. Το 1512 οι Εβραίοι , εγκατεστημένοι στην πόλη από το 13ο αιώνα και αποτελώντας σημαντικό τμήμα της οικονομικής και πολιτιστικής ζωής του τόπου εκδιώκονται βίαια από αυτήν και η επάνοδός τους επιτρέπεται μόνο μετά τη Γαλλική Επανάσταση. 

Η πόλη αποφεύγει την εμπλοκή της στις θρησκευτικές διαμάχες της περιόδου 1522-1525. Κατά τη διάρκεια του Τριακονταετούς πολέμου καταλήφθηκε από τα Σουηδικά στρατεύματα το 1632 και παρέμεινε επί διετία στην κατοχή τους. Αυτό είχε ως συνέπεια την επαναφορά του Προτεσταντισμού στην πόλη, δόγμα που είχε απαγορευτεί το 1627. Με βάση τη Συνθήκη του Ριέιγ (Rueil) την 1 Αυγούστου 1635, το Κολμάρ τίθεται υπό την προστασία του Βασιλέα της Γαλλίας και διατηρεί τόσο το καθεστώς της "αυτοκρατορικής πόλης" όσο και τα προνόμια και τα δικαιώματά της. Το 1648 η συνθήκη του Μίνστερ της Βεστφαλίας αποδίδει τμήμα της Αλσατίας στη Γαλλία. Το Κολμάρ, όπως και οι άλλες πόλεις της Δεκάπολης, παραμένει Αυτοκρατορική πόλη και τα γαλλικά στρατεύματα αποχωρούν.

Κολμάρ: Η παλαιά πόλη...Το 1679 με τη συνθήκη του Νιμάγκεν (Nijmegen) το Κολμάρ αποδόθηκε στη Γαλλία και αποτέλεσε "Βασιλική Γαλλική πόλη". Στο καθεστώς αυτό παρέμεινε μέχρι το 1871, οπότε ολόκληρη η Αλσατία, με τη λήξη του Γαλλογερμανικού πολέμου, αποδόθηκε στη Γερμανία. Υπό γερμανική διοίκηση παρέμεινε μέχρι το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οπότε με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών η Αλσατία επεστράφη στη Γαλλία. 

Το Κολμάρ αναπτύχθηκε και, το 1924 έγινε η έδρα του Αγροτικού Επιμελητηρίου του Άνω Ρήνου. Οι κάτοικοί του αυξάνονται και το 1934 φθάνουν σχεδόν τους 50.000. Μετά την είσοδο της Γαλλίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί εισβάλλουν και καταλαμβάνουν την Αλσατία, την οποία προσαρτούν στο Γ' Ράιχ. Η πόλη υφίσταται καταστροφές μνημείων της και υφίσταται κατοχή με έντονα στοιχεία εκγερμανισμού και ναζιστικοποίησης. Η Γαλλία ανέκτησε τον έλεγχο της Αλσατίας ύστερα από τη μάχη του "θύλακα του Κολμάρ" το 1945.

Στις 10 Φεβρουαρίου 1945 ο Στρατηγός Σαρλ Ντε Γκωλ
εισέρχεται στο Κολμάρ και αποκαθιστά στη θέση του το άγαλμα του Στρατηγού Ραπ (Rapp), μια από τις πρώτες δημιουργίες του Φρεντερίκ Μπαρτολντί (Frédéric Auguste Bartholdi, 1834–1904), το οποίο αναγέρθηκε στην πόλη το 1865 και οι Ναζί είχαν απομακρύνει από το βάθρο του. Το άγαλμα κοσμεί σήμερα την πόλη.

Η πόλη, βασιζόμενη στην αμπελοκαλλιέργεια αλλά και στη βιομηχανική της ανάπτυξη, ευημερεί από τον Πόλεμο ως σήμερα. Εκτός από τον συνεχώς αναπτυσσόμενο τουρισμό της, αποτελεί και έδρα των εταιρειών Liebherr (γαλλικός κλάδος), Timken (έδρα στην Ευρώπη) και Leitz (γαλλικός κλάδος).

      MyPhotoPics