Η Αργώ στην ελληνική μυθολογία ήταν το πλοίο στο οποίο επιβιβάστηκαν ο Ιάσονας και οι Αργοναύτες με σκοπό να μεταβούν στην Κολχίδα, αρχαίο βασίλειο στα ανατολικά παράλια του Ευξείνου Πόντου και νότια του Καυκάσου, για να πάρουν το χρυσόμαλλο δέρας. Πήρε το όνομα από τον κατασκευαστή της, Άργο, γιό του Φρίξου και της Χαλκιόπης.
Η ναυπήγηση της Αργούς έγινε μετά από αίτημα του αρχηγού της εκστρατείας Ιάσονα, από τον Άργο και τα αδέρφια του, τον Κυτίσουρο, τον Μέλανα και τον Φρόντιδα. Ως χώρος της ναυπήγησης αναφέρονται οι Παγασές, θεσαλλικό λιμάνι που απείχε απόσταση είκοσι στάδια από την Ιωλκό.
Ο βασιλιάς της Ιωλκού, Πελίας, διάταξε τον Άργο να μην καρφώσει στέρεα το πλοίο ώστε στην πρώτη τρικυμιά να βουλιάξει. Ο Άργος, όμως, αγνόησε την εντολή του Πελία και δημιούργησε ένα πλοίο άψογο από άποψη στερεότητας αφού συμμετείχε και ο ίδιος στην εκστρατεία.
Πέρα από την πλέον διαδεδομένη εκδοχή, κατά την οποία η Αργώ ναυπηγήθηκε από το γιό του Φρίξου, η κατασκευή της αποδίδεται επίσης στον Άργο, ήρωα του Άργος ή και στον Άργο από τις Θεσπιές. Διασώζεται ακόμη μύθος, που φέρει ως κατασκευαστή του πλοίου τον Ηρακλή ότι επέλεξε το όνομα για να τιμήσει τον ευνοούμενο του, Άργο.
Περιγράφεται ως το γρηγορότερο και το πιο στέρεο σκάφος της εποχής. Ήταν εξαιρετικά ελαφρύ, ώστε να παρέχει τη δυνατότητα μεταφοράς του στη στεριά από το πλήρωμα. Κάποιες περισσότερο λεπτομερείς πηγές προσδιορίζουν το μήκος του πλοίου στα 50 έως 60 μέτρα (μακρά ναυς). Κυβερνήτης του πλοίου ήταν ο Τίφυς.
Αναφέρεται επίσης ότι η θεά Αθηνά (ή η Ήρα) τοποθέτησε στην πλώρη του πλοίου ένα κλαδί από τη δωδωναία Δρυ. Είχε μαντικές ιδιότητες, μιλούσε με ανθρώπινη λαλιά και προειδοποιούσε τους Αργοναύτες για τους κινδύνους.
Για την χωρητικότητα του σκάφους κάποιες πηγές αναφέρουν εξήντα κωπηλάτες, άλλες πενήντα (πεντηκοντήρης) και άλλες για λιγότερους.
Ο Ιάσονας δίνει το χρυσόμαλλο δέρας στον Πελέα.
