Το σπήλαιο Φράγχθι βρίσκεται στην βόρεια ακτή του κόλπου της Κοιλάδας Ερμιονίδας του νομού Αργολίδας στην Πελοπόννησο, Ελλάς. Είναι ένα από τα σημαντικότερα σπήλαια της Ευρώπης και της Ανατολικής Μεσογείου. Έχει βάθος 150 μέτρα, πλάτος εισόδου 30 μέτρα και μέγιστο πλάτος περίπου 45 μ.
Το μεγαλύτερο μέρος του καλύπτεται από τεράστιους ογκόλιθους ενώ στο πίσω μέρος υπάρχει μικρή λίμνη με υφάλμυρο νερό.
Είναι μία από τις σημαντικότερες προϊστορικές θέσεις του Ελληνικού χώρου. Πιθανόν πρώτα κατοικήθηκε από τον άνθρωπο του Νεάντερταλ, κατά τη Μουστιαία περίοδο 40.000 χρόνια π.Χ. αλλά σίγουρα από τον Homo sapiens την περίοδο μετά από το 30.000 π.Χ.
Μέχρι σήμερα έχει διερευνηθεί μέσω των ανασκαφών περίοδος 25.000 χρόνων και υπάρχουν ενδείξεις, ότι το σπήλαιο κατοικούταν συνεχώς από το 20.000 μέχρι το 3.000 π.Χ., οπότε και γκρεμίστηκε.
Οι ανασκαφές, που διεξήχθησαν από ομάδα κυρίως Αμερικανών αρχαιολόγων από το 1967 μέχρι το 1976, έφεραν στο φως τεράστιες ποσότητες αρχαιολογικού υλικού (οστά ζώων, απανθρακωμένους σπόρους, θραύσματα αγγείων, κόκαλα ψαριών, ανθρώπινους σκελετούς κλπ.).
Η μεγαλύτερη ίσως επιτυχία των αρχαιολόγων στο Φράγχθι,
ήταν η ανακάλυψη ενός ρηχού τάφου, ο οποίος περιείχε τον αρχαιότερο πλήρη ανθρώπινο σκελετό που έχει βρεθεί ποτέ στην Ελλάδα. Τα οστά χρονολογήθηκαν από τους αρχαιολόγους στην 8η π.Χ χιλιετία περίπου.
Επίσης αποκάλυψαν μία σπάνια για τη Μεσόγειο ακολουθία ανθρώπινης κατοίκησης που αρχίζει γύρω στο 40000 π.Χ. και τελειώνει γύρω στο 3000 π.Χ. Τρεις περίοδοι αντιπροσωπεύονται στο Φράγχθι: η Παλαιολιθική, 1.800.000–9.000 π.Χ. η Μεσολιθική, 9000-7000 π.Χ. και η Νεολιθική, 7000-3000 π.Χ. MyPhotoPics
