Η ονομασία τους προέρχεται από τον ήχο που βγάζουν για
προειδοποίηση, κυρίως τα θηλυκά, όταν φοβηθούν. Εκτός από τον συναγερμό των θηλυκών και το αρσενικό και το θηλυκό, κάνουν ένα διαπεραστικό σφύριγμα. Όλες αυτές οι κλήσεις μπορεί να προειδοποιήσουν τα άλλα ζώα για την ύπαρξη αρπακτικών ζώων.
Τα θηλυκά είναι λίγο μεγαλύτερα από τα αρσενικά. Μόνο τα αρσενικά έχουν κέρατα, μήκους 7,6 εκ., κεκλιμένα προς τα πίσω και έχουν κατά μήκος αυλάκια. Το πάνω μέρος του σώματός τους είναι γκρι-καφέ, ενώ τα χαμηλότερα μέρη, συμπεριλαμβανομένων των ποδιών, της κοιλιάς, του λοφίου και των πλευρών, είναι μαυρισμένα.
Μια γυμνή μαύρη κηλίδα κάτω από την εσωτερική γωνία κάθε
ματιού περιέχει ένα προκογχικό αδένα που παράγει μια σκούρα, κολλώδη έκκριση. Εκεί, εισάγουν γρασίδι και κλαδάκια για να αρωματίσουν και να δώσουν το σήμα της επικράτειάς τους.
Έχουν επίμηκες ρύγχος με μύες που μοιάζουν με φυσητήρες, μέσω των οποίων αντλείται αίμα. Η ροή του αέρα και η επακόλουθη εξάτμιση δροσίζει αυτό το αίμα προτού επανακυκλοφορήσει στο σώμα. Ωστόσο, αυτό το λαχάνιασμα εφαρμόζεται μόνο σε ακραίες συνθήκες.
Μπορούν να ανεχθούν θερμοκρασίες αέρα έως 40 βαθμών
Κελσίου. Συνήθως ζουν σε ζεύγη. Τα εδάφη είναι συχνά χαμηλά και θαμνώδη (μερικές φορές κατά μήκος ξηρών, βραχωδών κοιτών ποταμών) με άφθονη κάλυψη.
Ζουν σε θαμνώδεις περιοχές και στις σαβάνες της ανατολικής Αφρικής. Αναζητούν οικοτόπους με άφθονα βρώσιμα φυτά όπως οι θάμνοι. Ζουν σε μέρη διαφορετικά μεταξύ τους, όπως πυκνό δάσος ή μια ανοιχτή πεδιάδα αλλά απαιτούν καλή κάλυψη και όχι πάρα πολύ ψηλό χορτάρι.
Είναι φυτοφάγα. Η διατροφή τους αποτελείται κυρίως απόφυλλώματα, βλαστούς, φρούτα και μούρα, αλλά και λίγο ή καθόλου χόρτο. Αυτά λαμβάνουν επαρκείς ποσότητες νερού από την τροφή τους, γεγονός που καθιστά την πόση νερού περιττή.
MyPhotoPics