Τα φύλλα του βρίσκονται σε ρόδακα και έχουν κυματοειδές
κράσπεδο. Τα λουλούδια του φυτού αυτού παίρνουν μωβ και ιώδεις αποχρώσεις και έχουν κωνοειδές σχήμα. Βρίσκεται στην Κρήτη, στο Αιγαίο, καθώς και σε μερικές περιοχές της Πελοποννήσου, της Στερεάς και της Θεσσαλίας. Το ενδιαίτημά του είναι οι ημιορεινές περιοχές με εδάφη ασβεστολιθικού πετρώματος.
Φέρει αρκετές αλκαλοειδείς ενώσεις που αν και δηλητηριώδεις, έχουν φαρμακευτικές ιδιότητες, για παράδειγμα η σκοπολαμίνη και η αποατροπίνη. Για τον λόγο αυτό πολλοί γιατροί της αρχαιότητας, όπως ο Ιπποκράτης, τον χρησιμοποιούσαν για την θεραπεία ασθενειών, τσιμπημάτων φιδιών και ως αναισθητικό σε επεμβάσεις.
Λόγω των υπνωτικών ιδιοτήτων και της ανθρωπόμορφης ρίζας του, έχει περιβληθεί από την αρχαιότητα με μυστηριώδεις, υπερφυσικές ιδιότητες και δεισιδαιμονίες. Τον χρησιμοποιούσαν ως φυλαχτό για την προστασία από τον θάνατο και την ασθένεια.
Θεωρούσαν, επίσης, ότι η παρουσία του οφειλόταν σε φαινόμενα μετεμψύχωσης ατόμων που είχαν αυτοκτονήσει και ότι όταν ξεριζωθεί βγάζει μια δυνατή κραυγή, η οποία μπορεί να προκαλέσει τη τρέλα ή τον θάνατο σε όσους την ακούσουν.
Στην Κρήτη συνήθιζαν παλαιότερα, να σκαλίζουν το χώμα γύρω από το φυτό του μανδραγόρα και να δένουν στη ρίζα του μία κατσίκα, η οποία τραβώντας ξερίζωνε το φυτό.
ρίζας του θα κάνεις αρσενικά παιδιά, εξ ου και η ονομασία του σερνικοβότανο. MyPhotoPics