Ο Θεόδωρος Ιακώβου Ράλλης, 1852 – 1909, γνωστός και ως Théodore Jacques Ralli ή Rallis, ήταν Έλληνας ζωγράφος της "γαλλικής ακαδημαϊκής σχολής" του ύστερου 19ου αιώνα. Σήμερα θεωρείται ο πιο χαρακτηριστικός Έλληνας οριενταλιστής ζωγράφος. Στην ιστορία της τέχνης, ο Οριενταλισμός ή Ανατολισμός είναι η απομίμηση ή απεικόνιση πτυχών του ανατολικού κόσμου.
Γόνος πλούσιας οικογένειας μεγαλεμπόρων από την Κωνσταντινούπολη με ρίζες χιώτικες, άρχισε τις εγκύκλιες σπουδές του στη Χάλκη και τις συνέχισε στο Λονδίνο. Το 1875 πήγε στο Παρίσι και άρχισε σπουδές ζωγραφικής στη Σχολή Καλών Τεχνών, στο εργαστήριο του Ζαν-Λεόν Ζερόμ, Jean-Léon Gérôme, ζωγράφου και γλύπτη ηθογραφικών και ιστορικών θεμάτων και ακαδημαϊκών τύπων.
Έργα του εκτέθηκαν για πρώτη φορά στο Σαλόνι του Παρισιού το 1875. Ήταν μέλος της Εταιρείας Γάλλων Ζωγράφων, η οποία τον τίμησε με εύφημο μνεία το 1885 και με αργυρό μετάλλιο το 1889. Έγινε επίσης μέλος της γαλλικής Λεγεώνας της Τιμής, ενώ το 1900 διετέλεσε μέλος της κριτικής επιτροπής της Διεθνούς Εκθέσεως του Παρισιού.
Πραγματοποίησε αρκετά ταξίδια στην Ελλάδα, την Μικρά Ασία, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο, προκειμένου να συγκεντρώσει υλικό για τα έργα του. Μοίρασε τη ζωή του ανάμεσα στο Παρίσι και το Κάιρο της Αιγύπτου, όπου διατηρούσε δεύτερο εργαστήριο.
Το 1881 νυμφεύθηκε την Ιουλία Μαυροκορδάτου, με την οποία απέκτησε μία κόρη, την Αικατερίνη (1882–1948), μετέπειτα σύζυγο Νικολάου Πολίτη. Η σύζυγός του πέθανε το 1888, σε ηλικία μόλις 29 ετών, και το 1895 ξαναπαντρεύτηκε με τη Μαρία Μαυρομιχάλη, αλλά χώρισε λίγο καιρό αργότερα.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 και μέχρι τον θάνατό
του, εξέθεσε κατ' επανάληψη πίνακές του στην Αθήνα, λόγω και της στενής φιλίας του με τον Δημήτριο Βικέλα.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1896 γνωστοί και ως Αγώνες της 1ης Ολυμπιάδας, ήταν η πρώτη διεθνής αθλητική διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων μετά την αναβίωσή τους στη σύγχρονη εποχή. Διοργανώθηκαν στην Αθήνα το διάστημα 6-15 Απριλίου 1896 (25 Μαρτίου - 3 Απριλίου με το τότε Ιουλιανό ημερολόγιο).
Επηρεασμένος από τον Ζερόμ, ασχολήθηκε και αυτός με θέματα της Ανατολής, η οποία φάνταζε εξωτική στα μάτια των Ευρωπαίων. Εντούτοις, τα έργα του αποδίδουν σκηνές της Ανατολής της εποχής του ζωγράφου (και όχι μιας άλλης μακρινής εποχής) και χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερο ρεαλισμό και αυθεντικότητα. Ωστόσο, αγαπημένο του θέμα αποτέλεσαν οι θρησκευτικές σκηνές του ορθόδοξου ελληνισμού.
"Μεγάλη Παρασκευή", o Στολισμός του Επταφίου, 1893, ελαιογραφία
Προσευχή πριν από τη θεία μετάληψη, Μέγαρα (1890). Το "αντίδωρο", Λευκωσία, Λεβέντειος Πινακοθήκη Le Pain Bénit 
"Αιχμάλωτη", μια ελαιογραφία που ο ζωγράφος φιλοτέχνησε το 1885,
Η "Νέα στο παράθυρο", Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών "Γυναίκα με πέπλο", ελαιογραφία σε δέρμα, Συλλογή Alpha Bank, ΑθήναΗ κανδήλα, ελαιογραφία σε καμβά, 35 χ 22 εκ., Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου MyPhotoPics
.jpg)
.jpg)
