Λαξεύτηκε σε έναν μεγάλο όγκο Nαξιακού μαρμάρου. Στεκόταν πάνω σε έναν κίονα πρώιμου ιωνικού ρυθμού, ύψους περίπου 9,5 μέτρων, το οποίο επιστεφόταν από ιωνικό κιονόκρανο. Το συνολικό ύψος του μνημείου ήταν 12,45 μέτρα. Το έργο αυτό ήταν το αρχαιότερο ιωνικής κατασκευής στον χώρο του μαντείου και ήταν τοποθετημένο μπροστά από τον πολυγωνικό τοίχο του ιερού, κοντά στον "Βράχο της Σίβυλλας".
Το κολοσσιαίο άγαλμα έφερε γυναικείο πρόσωπο με αινιγματικό χαμόγελο, το γνωστό "αρχαϊκό μειδίαμα", πάνω σε σώμα λιονταριού με φτερά πουλιού. Οι φτερούγες είναι στραμμένες προς τα πίσω και γυρτές προς τα επάνω. Οι ανατομικές λεπτομέρειες και τα διακοσμητικά στοιχεία στα φτερά αποδίδονταν με εγχαράξεις, αλλά και χρώμα. Η κώμη στο μέτωπο είναι στεφανωμένη με ταινία, ενώ βόστρυχοι πέφτουν πίσω από τα αφτιά, φθάνοντας μέχρι τους ώμους.
Στην κυλινδρική βάση φέρει την επιγραφή: "ΔΕΛΦΟΙ ΑΠΕΔΩΚΑΝ ΝΑΞΙΟΙΣ ΤΑΝ ΠΡΟΜΑΝΤΗΙΑΝ ΚΑΤΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΘΕΟΛΥΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΟΝΤΟΣ ΕΠΙΓΕΝΕΟ".
Πρόκειται για ψήφισμα των Δελφών, με το οποίο δινόταν στους Ναξίους το δικαίωμα της προμαντείας, δηλαδή το δικαίωμα να προηγούνται κατά τη λήψη χρησμών από το μαντείο των Δελφών. Το μνημειώδες αυτό έργο ανάγεται στο 560 π.Χ. περίπου και είναι το αρχαιότερο ιωνικό αρχιτεκτονικό στοιχείο στο ιερό των Δελφών.