και δυτικά του Αντιρρίου και της Παλιοβούνας, Ελλάς. Είναι ένας τεράστιος όγκος ασβεστολιθικών πετρωμάτων και το μέγιστο ύψος του είναι 917 μέτρα με κορυφή το Σφυρί. Στην αρχαιότητα ονομαζόταν Χάλκεια.
εγκλείστρας. Πρόκειται για ένα μικρό σπήλαιο πάνω από το μεγάλο, σε ύψος 10 μ., όπου ανέβαινε ο "έγκλειστος", μέσω μιας ξύλινης σκάλας, και παρέμενε για αρκετό διάστημα προκειμένου να αφοσιωθεί στην προσευχή ή τη συγγραφή κάποιου ασκητικού κειμένου. Η εγκλείστρα αυτή είναι η μοναδική που έχουμε στην Ελλάδα.
Λέγεται "Άγιο Όρος" της Αιτωλίας διότι εκεί ασκήτευαν την εποχή του Βυζαντίου πλήθος μοναχών. Μεγάλος είναι επίσης ο αριθμός των εκκλησιών, ερειπωμένων μονών και ασκηταριών που βρίσκονται εκεί (περίπου 72).
Το σπήλαιο του Αγίου Νικολάου που η κτίση του ανάγεται από τον 10ο αιώνα, παρόλο ότι βρίσκεται σε ερειπιώδη κατάσταση, εντυπωσιάζει με την οργάνωση που φαίνεται ότι διέθετε και το φρουριακό χαρακτήρα. Το γεγονός ότι σώζεται σημαντικό μέρος από το ναό και σε ικανοποιητική κατάσταση η δεξαμενή, δείχνει, πως το σπήλαιο εγκαταλείφθηκε πολύ αργά.
Εκείνο που κάνει το μνημείο μοναδικό, όμως, είναι η ύπαρξη
εγκλείστρας. Πρόκειται για ένα μικρό σπήλαιο πάνω από το μεγάλο, σε ύψος 10 μ., όπου ανέβαινε ο "έγκλειστος", μέσω μιας ξύλινης σκάλας, και παρέμενε για αρκετό διάστημα προκειμένου να αφοσιωθεί στην προσευχή ή τη συγγραφή κάποιου ασκητικού κειμένου. Η εγκλείστρα αυτή είναι η μοναδική που έχουμε στην Ελλάδα.
Βρίσκεται στην νότια πλευρά του βουνού και πρόσβαση σε αυτό γίνεται δια θαλάσσης. Μία φορά τον χρόνο οι πιστοί έρχονται στο Σπήλαιο με τις βαρκούλες που διαθέτουν οι ψαράδες της περιοχής από το πρωί και στη συνέχεια ανεβαίνουν με πολύ κόπο το δύσκολο μονοπάτι που οδηγεί στο Σπήλαιο του Αγίου Νικολάου όπου τελούν εκεί την Θεία λειτουργία. Η βυζαντινή σπηλαιο-εκκλησία του Αγίου Νικολάου Η θέα από το σπήλαιο