αρχαιότητα, πολλοί μάλιστα το αναγνωρίζουν σε παραστάσεις της 3ης χιλιετίας π.Χ., σήμερα βρίσκεται να εξελίσσεται στο οροπέδιο του Αφγανιστάν, ειδικά στο κυνήγι της λεοπάρδαλης και της γαζέλας.
Φέρεται να είχε προσαρμοστεί στη διαβίωση σε ερημικά μέρη, λόγω των ανεπτυγμένων λαγονίων οστών του, (λαγόνια είναι τα οστά που σχηματίζουν την πύελο). Έχει ύψος, το μεν αρσενικό περίπου 68-74 εκατοστά από το ακρώμιο, το δε θηλυκό 60 - 69 εκατοστά και το βάρος του φθάνει τα 26 - 34 κιλά. Η ράχη του είναι ευθεία, τα αυτιά του μακριά και χαλαρά.
Το τρίχωμά του είναι μακρύ και πυκνό, μεταξένιο, σε χρωματισμό από ανοικτό καφεκίτρινο (μπεζ), μέχρι καφε κόκκινο σκούρο, λευκό και μαύρο. Κάτω από το λαμπερή εξωτερική του εμφάνιση υπάρχει ένα ισχυρό, ευέλικτο κυνηγόσκυλο και ένας αθλητής ικανός για τεράστιες ταχύτητες.
Η ουρά του είναι μικρή και κυρτή προς τα πάνω. Το κεφάλι του είναι, σχετικά με το μέγεθός του, μικρό, έχει ένα ίσιο μέτωπο, το δε ρύγχος του είναι πάντα περισσότερο σκουρόχρωμο.
Έχει χαρούμενο χαρακτήρα, είναι λίγο απόμακρο (σνόμπ), ανεξάρτητο, υπερήφανο και αριστοκρατικό. Το προσδόκιμο ζωής του είναι 12 - 14 χρόνια.
Περί το 1800 Άγγλοι στρατιώτες μετέφεραν κάποια στην Αγγλία και από εκεί περί το 1930 εισάχθηκαν στην Αμερική. Ο Αφγανικός σκύλος εκπαιδεύεται σχετικά εύκολα ως φύλακας οικίας και θεωρείται από τις καλύτερες ράτσες σε άλματα.
Ένα Αφγανικό λαγωνικό είχε και ο Πάμπλο Πικάσο με το όνομα Kabul, εξ ου και ο πίνακας, "η γυναίκα με τον σκύλο", του 1962.
Μωρά (κουτάβια)
MyPhotoPics