Το Amitermes meridionalis, κοινώς γνωστό ως μαγνητικός τερμίτης ή τερμίτης πυξίδα, είναι ένα είδος ευκοινωνικού εντόμου της οικογένειας των Termitidae. Είναι
ενδημικό στη βόρεια Αυστραλία και τα κοινά ονόματά του προέρχονται από το γεγονός ότι τα αναχώματα που δημιουργούν σε σχήμα σφήνας, ευθυγραμμίζονται μυστηριωδώς με το μαγνητικό πεδίο της γης.
Ένα μεγάλο ανάχωμα μπορεί να φιλοξενήσει έως και ένα εκατομμύριο τερμίτες. Καθένα είναι η φωλιά μιας αποικίας Amitermes meridionalis και στεγάζει τη βασίλισσα, τον βασιλιά, τους στρατιώτες και τους εργάτες. Η εξωτερική επιφάνεια του αναχώματος είναι σκληρή και ανθεκτική, ενώ το υλικό που χωρίζει τους θαλάμους και τις στοές είναι περισσότερο χαρτώδες.
Οι στρατιώτες έχουν μήκος 4 έως 6 χιλιοστά και οι καμπύλες κνήμες τους φέρουν ένα μόνο περιστρεφόμενο δόντι. Πολλοί τερμίτες δεν αφήνουν ποτέ το ανάχωμα και ως αποτέλεσμα αυτού του προστατευμένου περιβάλλοντος έχουν λεπτές επιδερμίδες, άχρωμα σώματα, μικρή όραση και μικρή ικανότητα να προστατεύονται.
Είναι εγγενές στο βόρειο τμήμα της Βόρειας Επικράτειας της Αυστραλίας, γύρω από το Ντάργουιν, στο προστατευόμενο Εθνικό Πάρκο Litchfield. Τα αναχώματα που μοιάζουν με όρθιες πλάκες βρίσκονται σε περιοχές με λιβάδια που πλημμυρίζουν κατά τη διάρκεια της περιόδου βροχών. Είναι συχνά ευρέως διασκορπισμένα αλλά μπορούν να βρεθούν ομαδοποιημένα, οπότε μοιάζει με νεκροταφείο.
Έχουν ύψος έως 4 μέτρα, πλάτος 2,5 μέτρα και βάθος 1 μέτρο. Είναι ίσια στις πλευρές τους και είναι προσανατολισμένα έτσι ώστε να δέχονται τη ζεστασιά του ήλιου στις ανατολικές και δυτικές πλευρές τους το πρωί και το βράδυ, ενώ εκθέτουν λιγότερη επιφάνεια στον ήλιο το μεσημέρι ώστε να μην υπερθερμανθούν. Το εσωτερικό του διατηρείται σε σχετικά σταθερή θερμοκρασία και υψηλή υγρασία.
Το καλοκαίρι, όταν πλημμυρίζει η γη, οι τερμίτες παραμένουν με ασφάλεια στο εσωτερικό τους με τα αποθηκευμένα αποθέματά τους. Στην εποχή της ξηρασίας όταν το νερό αποστραγγίζεται, τα γύρω χόρτα φυτρώνουν και οι τερμίτες τα μαζεύουν τα ξεραίνουν και ότι άλλο φυτικό υλικό χρειάζονται για να τα αποθηκεύσουν σε θαλάμους στο ανάχωμα.
MyPhotoPics
ενδημικό στη βόρεια Αυστραλία και τα κοινά ονόματά του προέρχονται από το γεγονός ότι τα αναχώματα που δημιουργούν σε σχήμα σφήνας, ευθυγραμμίζονται μυστηριωδώς με το μαγνητικό πεδίο της γης.
Ένα μεγάλο ανάχωμα μπορεί να φιλοξενήσει έως και ένα εκατομμύριο τερμίτες. Καθένα είναι η φωλιά μιας αποικίας Amitermes meridionalis και στεγάζει τη βασίλισσα, τον βασιλιά, τους στρατιώτες και τους εργάτες. Η εξωτερική επιφάνεια του αναχώματος είναι σκληρή και ανθεκτική, ενώ το υλικό που χωρίζει τους θαλάμους και τις στοές είναι περισσότερο χαρτώδες.
Είναι εγγενές στο βόρειο τμήμα της Βόρειας Επικράτειας της Αυστραλίας, γύρω από το Ντάργουιν, στο προστατευόμενο Εθνικό Πάρκο Litchfield. Τα αναχώματα που μοιάζουν με όρθιες πλάκες βρίσκονται σε περιοχές με λιβάδια που πλημμυρίζουν κατά τη διάρκεια της περιόδου βροχών. Είναι συχνά ευρέως διασκορπισμένα αλλά μπορούν να βρεθούν ομαδοποιημένα, οπότε μοιάζει με νεκροταφείο.
Έχουν ύψος έως 4 μέτρα, πλάτος 2,5 μέτρα και βάθος 1 μέτρο. Είναι ίσια στις πλευρές τους και είναι προσανατολισμένα έτσι ώστε να δέχονται τη ζεστασιά του ήλιου στις ανατολικές και δυτικές πλευρές τους το πρωί και το βράδυ, ενώ εκθέτουν λιγότερη επιφάνεια στον ήλιο το μεσημέρι ώστε να μην υπερθερμανθούν. Το εσωτερικό του διατηρείται σε σχετικά σταθερή θερμοκρασία και υψηλή υγρασία.
Το καλοκαίρι, όταν πλημμυρίζει η γη, οι τερμίτες παραμένουν με ασφάλεια στο εσωτερικό τους με τα αποθηκευμένα αποθέματά τους. Στην εποχή της ξηρασίας όταν το νερό αποστραγγίζεται, τα γύρω χόρτα φυτρώνουν και οι τερμίτες τα μαζεύουν τα ξεραίνουν και ότι άλλο φυτικό υλικό χρειάζονται για να τα αποθηκεύσουν σε θαλάμους στο ανάχωμα.
MyPhotoPics