της Αγίας Θεοδώρας, κτίσμα του 12ου αιώνα, όπου 17 μεγάλα δέντρα που φτάνουν σε ύψος τα 20 μέτρα, ξεπηδούν από τη στέγη του.
Οι ρίζες των δέντρων δεν είναι ορατές και διακρίνονται μόνο οι κορμοί και τα κλαδιά που περνούν μέσα από τους τοίχους και τη στέγη του λιλιπούτειου Ναού. Μάλιστα, έχει μπει στο βιβλίο Γκίνες ως "θαυμαστό ναΐδριο". Το νερό που τρέχει στο ποτάμι, που είναι δίπλα από την εκκλησία, ποτίζει τα δεκαεπτά δέντρα που βγαίνουν κυριολεκτικά από μέσα.
Οι επιστήμονες δε μπορούν να εξηγήσουν το φαινόμενο πώς ένας τόσο μικρός Ναός αντέχει τόσο βάρος, στο πέρασμα των αιώνων. Επιπλέον όπως λένε, λόγω της παλαιότητας και αναγκαστικά της προχειρότητας της κατασκευής, οι άνεμοι και το βάρος των κλαδιών θα έπρεπε να είχαν ξεριζώσει τη σκεπή. Παρ’ όλα αυτά στέκεται στους αιώνες με πολύ μικρές φθορές. Μιλούν για μια σπάνια ιδιαιτερότητα που δεν μπορεί να εξηγηθεί επιστημονικά.
Ο αριθμός των δέντρων δεν είναι τυχαίος, αφού σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση αντιστοιχούν στα χρόνια της Αγίας Θεοδώρας. Σύμφωνα πάντως με την παράδοση, η Αγία Θεοδώρα καταγόταν από μία φτωχή οικογένεια κι εφόσον ήταν το μεγαλύτερο παιδί, εξαιτίας της οικονομικής ανέχειας της οικογένειάς της, αναγκάστηκε να μεταμφιεστεί σε άνδρα και να υπηρετήσει ως μισθοφόρος στρατιώτης.
Την ερωτεύτηκε ως Θεόδωρο μία νεαρή κοπέλα κι επειδή δεν υπήρξε ανταπόκριση, η νεαρή την (τον) κατηγόρησε ότι την είχε αφήσει έγκυο. Έτσι φαίνεται ότι οδηγήθηκε στο μαρτύριο από την οικογένεια της κοπέλας. Η Θεοδώρα που ήταν ιδιαίτερα θεοσεβούμενη, παρακάλεσε τον Θεό, πριν τον αποκεφαλισμό της, οι τρίχες του κεφαλιού της να γίνουν δέντρα, το αίμα της ποτάμι για να τα ποτίζει και το σώμα της ναός.
Ακόμα και σήμερα το εκκλησάκι στέκει εκεί δίπλα στα νερά ενός χείμαρρου που διασταυρώνεται με τον ποταμό Χάραδρο και παρότι μικρό σε μέγεθος εντυπωσιάζει κάθε επισκέπτη που προσπαθεί να δικαιολογήσει την ύπαρξη των 17 πανύψηλων δέντρων στην σκεπή του χωρίς ίχνος ρίζας στο κάτω μέρος της στέγης ή το εσωτερικό του ναού.