Τα Κρινάκια της θάλασσας

Κάθε χρόνο ανθίζουν μέσα στο κατακαλόκαιρο, ομορφαίνουν και αρωματίζουν  με το μεθυστικό τους άρωμα την παραλία φυτρωμένα στην αρμυρή άμμο,
χαρίζοντας ένα θέαμα απαράμιλλης ομορφιάς. Είναι τα περιβόητα κρινάκια της θάλασσας, Pancratium maritimum ή κρινάκια της Παναγιάς, μιας και πρωτοανθίζουν το Δεκαπενταύγουστο, ένα υπέροχο και σπάνιο φυτό το οποίο  αποτελεί ένα αληθινό στολίδι της φύσης.
Ανήκει στην οικογένεια των Αμαρυλλιδών, Amaryllidaceae, είναι αυτοφυές φυτό και συναντάται σε αμμουδερές παραλίες όπου βρίσκονται θαμμένοι οι βολβοί. Είναι πολυετές και ανθίζει από τον Αύγουστο μέχρι τον Οκτώβριο, τα δε άνθη του, τα κρίνα, εμφανίζονται μέσα από την καυτή άμμο. Έχει το καθένα έξι πέταλα και διαμορφώνουν ένα στέμμα όπως οι ασφόδελοι και γι’ αυτό ονομάζεται "θαλάσσιος ασφόδελος".
Το κρινάκι της θάλασσας ή παγκράτιο το παράλιο, ενέπνευσε με το κάλλος του τον αρχαίο καλλιτέχνη που το ζωγράφισε με περίσσεια τέχνη, τοιχογραφία, την υστεροκυκλαδική εποχή στην "οικία των γυναικών" της προϊστορικής πόλης του Ακρωτηρίου στην Σαντορίνη. Τοιχογραφία που αναπαριστά κρινάκια της θάλασσας.
Όπως απεκάλυψε μετά 2500 χρόνια η αρχαιολογική σκαπάνη, απεικονίζεται και σε τοιχογραφίες στην "Βίλλα της Αμνισού" στο Ηράκλειο. Αποτυπώνεται επίσης  σε μια λεκάνη στην Φαιστό και στην Κνωσό Μινωική τοιχογραφία που απεικονίζει τον "Πρίγκηπα με τα κρίνα", όπου τα κρινάκια της άμμου, είναι ακριβώς τα ίδια. 
Έχει χαρακτηρισθεί από το Συμβούλιο της Ευρώπης, ως σπάνιο και απειλούμενο είδος και για την προστασία του, προτείνει: 1ον την οριοθέτηση και την προστασία των περιοχών που φύεται, 2ον την απαγόρευση κάθε δραστηριότητας που διαταράσσει τους αμμόλοφους, που είναι ο βιότοπος τους, 3ον την απαγόρευση, ακόμη και του καθαρισμού των ακτών, με εργαλεία που ανακατεύουν την άμμο.


Ο πολλαπλασιασμός τους γίνεται με 2 τρόπους. Είτε με τους βολβούς από τους οποίους αναφύονται, είτε από τους σπόρους, που μεταφέρονται από τον αέρα και τη θάλασσα και διασκορπίζονται παντού. 
Οι καρποί όταν ωριμάσουν πετάγονται κατάμαυροι σαν κάρβουνα, σπόροι πολυγωνικοί, μαλακοί, περιβάλλονται από υλικό σαν σωσίβιο που τους επιτρέπει να ταξιδεύουν πάνω στα κύματα διανύοντας χιλιάδες μίλια, φθάνοντας στις ακτές από τη μια άκρη της Μεσογείου στην άλλη για τον πολλαπλασιασμό και την εποίκησή τους. Στο κέντρο τους έχουν ένα μικρό βολβό που είναι ο πραγματικός σπόρος. Θάβονται στην άμμο ψάχνοντας για υγρασία. Όσοι επιζήσουν μετά από 4-5 χρόνια θα ανθίσουν και θα συνεχίσουν τον κύκλο της ζωής τους.
Η Μινωική τοιχογραφία που απεικονίζει τον «Πρίγκηπα με τα κρίνα», όπου τα κρινάκια της άμμου, είναι ακριβώς τα ίδια. 
          MyPhotoPics