Κοκόνι, το ελληνικό μικρόσωμο σκυλί συντροφιάς και όχι μόνο! Πρόκειται για μια απολύτως ελληνική φυλή που συναντούμε σε άπειρες αναπαραστάσεις σε αγγεία, αγάλματα,
ειδώλια και αρχαία νομίσματα, που φανερώνουν την ύπαρξή του και την κοντινή σχέση του με την αρχαία ελληνική οικογένεια. Από αναφορές σε κείμενα και σε γκραβούρες, εμφανίζεται από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα σε μια αδιάσπαστη συνέχεια σε όλο τον ελλαδικό χώρο.
Τα κοκόνια αποκαλούνταν "παρέστια", επειδή τριγυρνούσαν στα πόδια των γυναικών όσο αυτές ετοίμαζαν το φαγητό στην εστία. Οι Αθηναίες αρχόντισσες τα έπαιρναν μαζί τους στην αγορά. Στις περισσότερες απεικονίσεις παιδιών από την αρχαία εποχή, π.χ. στο Μουσείο της Βραυρώνας, θα δούμε αυτό το μικρόσωμο σκυλάκι να τα συνοδεύει.
Είναι σκυλάκια ανθεκτικά και υγιέστατα, εύκολα, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις φροντίδας και διατροφής. Σαν φυλή δεν έχει κληρονομικά προβλήματα υγείας και ζει πολλά χρόνια, ίσως επειδή δημιουργήθηκε μέσα από τη φυσική επιλογή και όχι από την ανθρώπινη. Πάντα χαρούμενα, ανεξάρτητα, ιδιαίτερα πιστά και φουντωτά, φτάνουν τα 23-26 εκατοστά ύψος και τα 4-8 κιλά βάρος, κάτι που τα κατατάσσει στις μικρόσωμες ράτσες.
Η μουσουδίτσα του μοιάζει λίγο με της αλεπούς αφού είναι μακριά και το σώμα του είναι λίγο πιο μακρύ από το ύψος των ποδιών του. Αλλά αυτό που σε κερδίζει αμέσως είναι τα μεγάλα, υπέροχα μάτια του. Μια ακόμα λεπτομέρεια είναι ότι έχει πολύ καλή υγεία και δεν θα σας απασχολήσει ούτε με τα μάτια, ούτε με τα οστά του.
Δεν είναι σκυλάκια αγκαλιάς μόνο. Μπορούν να ζήσουν άνετα μέσα στο σπίτι, αλλά και στον κήπο. Έχουν επίσης ανάγκη από άσκηση και τρέξιμο, τους αρέσει να μαθαίνουν, αλλά κυρίως έχουν ανάγκη την συντροφιά μας.
Αντιλαμβάνονται τα πάντα, έχουν δηλαδή αίσθηση του τι συμβαίνει και δίνουν σήμα "συναγερμού". Είναι τα πλέον ιδανικά για παιδιά και ηλικιωμένους, καλά σκυλιά για πρωτάρηδες καθώς προσφέρουν την τέλεια συμβίωση.
Μωρό (κουτάβι)
Αττική, 340 π.Χ. Η Μελιστώ με το σκυλάκι της
ειδώλια και αρχαία νομίσματα, που φανερώνουν την ύπαρξή του και την κοντινή σχέση του με την αρχαία ελληνική οικογένεια. Από αναφορές σε κείμενα και σε γκραβούρες, εμφανίζεται από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα σε μια αδιάσπαστη συνέχεια σε όλο τον ελλαδικό χώρο.
Τα κοκόνια αποκαλούνταν "παρέστια", επειδή τριγυρνούσαν στα πόδια των γυναικών όσο αυτές ετοίμαζαν το φαγητό στην εστία. Οι Αθηναίες αρχόντισσες τα έπαιρναν μαζί τους στην αγορά. Στις περισσότερες απεικονίσεις παιδιών από την αρχαία εποχή, π.χ. στο Μουσείο της Βραυρώνας, θα δούμε αυτό το μικρόσωμο σκυλάκι να τα συνοδεύει.
Είναι σκυλάκια ανθεκτικά και υγιέστατα, εύκολα, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις φροντίδας και διατροφής. Σαν φυλή δεν έχει κληρονομικά προβλήματα υγείας και ζει πολλά χρόνια, ίσως επειδή δημιουργήθηκε μέσα από τη φυσική επιλογή και όχι από την ανθρώπινη. Πάντα χαρούμενα, ανεξάρτητα, ιδιαίτερα πιστά και φουντωτά, φτάνουν τα 23-26 εκατοστά ύψος και τα 4-8 κιλά βάρος, κάτι που τα κατατάσσει στις μικρόσωμες ράτσες.
Η μουσουδίτσα του μοιάζει λίγο με της αλεπούς αφού είναι μακριά και το σώμα του είναι λίγο πιο μακρύ από το ύψος των ποδιών του. Αλλά αυτό που σε κερδίζει αμέσως είναι τα μεγάλα, υπέροχα μάτια του. Μια ακόμα λεπτομέρεια είναι ότι έχει πολύ καλή υγεία και δεν θα σας απασχολήσει ούτε με τα μάτια, ούτε με τα οστά του.
Δεν είναι σκυλάκια αγκαλιάς μόνο. Μπορούν να ζήσουν άνετα μέσα στο σπίτι, αλλά και στον κήπο. Έχουν επίσης ανάγκη από άσκηση και τρέξιμο, τους αρέσει να μαθαίνουν, αλλά κυρίως έχουν ανάγκη την συντροφιά μας.
Αντιλαμβάνονται τα πάντα, έχουν δηλαδή αίσθηση του τι συμβαίνει και δίνουν σήμα "συναγερμού". Είναι τα πλέον ιδανικά για παιδιά και ηλικιωμένους, καλά σκυλιά για πρωτάρηδες καθώς προσφέρουν την τέλεια συμβίωση.
Μωρό (κουτάβι)
MyPhotoPics