Τα έργα άρχισαν το 1959 και χρειάστηκαν 4 χρόνια για να ολοκληρωθεί η βάση του κτιρίου. Ακολούθησε η αχιβαδωτή οροφή. Το 1966 ο Jørn Utzon παραιτήθηκε λόγω διαφωνιών και τον αντικατέστησαν 4
Αυστραλοί αρχιτέκτονες με επικεφαλής τον Peter Hall.
Είναι ένα σύγχρονο εξπρεσιονιστικό σχέδιο, με μια σειρά μεγάλων προκατασκευασμένων "κοχυλιών", που διαμορφώνει τις στέγες της δομής. Καλύπτει 4.5 στρέμματα εδάφους, έχει 183 μέτρα μήκος και περίπου 120 μέτρα πλάτος στο ευρύτερο σημείο της.
Υποστηρίζεται σε 580 αποβάθρες που βυθίζονται μέχρι 25 μέτρα κάτω από τη στάθμη της θάλασσας. Η παροχή ηλεκτρικού ρεύματός της είναι ισοδύναμη για μια πόλη 25.000 ανθρώπων και διανέμεται από 645 χιλιόμετρα ηλεκτρικού καλωδίου.
Το θέατρο της όπερας και η αίθουσα συναυλιών βρίσκονται στις δύο μεγαλύτερες ομάδες κοχυλιών ενώ τα άλλα θέατρα βρίσκονται στις πλευρές της. Το εσωτερικό του κτηρίου αποτελείται από ρόδινο γρανίτη από το Tarana και ξύλο και κοντραπλακέ από τη βόρεια Νότια Νέα Ουαλία.
Είναι η έδρα της συμφωνικής ορχήστρας του Σίδνεϊ και περιέχει πέντε θέατρα, πέντε στούντιο πρόβας, δύο κύριες αίθουσες, τέσσερα εστιατόρια, έξι μπαρ και πολυάριθμα καταστήματα αναμνηστικών. Τα πέντε θέατρα που αποτελούν τις εγκαταστάσεις είναι:
Το θέατρο της όπερας Opera Theatre, με 1.547 καθίσματα, είναι ο κύριος χώρος παραστάσεων για την όπερα της Αυστραλίας, Opera Australia, χρησιμοποιείται επίσης από το αυστραλιανό μπαλέτο, Australian Ballet Company.
Το θέατρο Drama Theatre, με 544 καθίσματα
Το θέατρο Playhouse, με 398 καθίσματα
Το θέατρο Studio Theatre, με 364 καθίσματα
Εκτός από τις θεατρικές παραγωγές, οι εγκαταστάσεις χρησιμοποιούνται επίσης για εκδηλώσεις όπως γάμοι, πάρτι και διασκέψεις.
Ανήκει στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO από το 2007.
MyPhotoPics