Παλαιά Μονή Βουλκάνου, Πελοπόννησος, Ελλάς

Το μοναστήρι του Βουλκάνο ή Βουρκάνο κατέχει την πρώτη θέση ανάμεσα στα μυθικά και ιστορικά ονόματα της Μεσσηνίας, αφού βρίσκεται στον ιερότερο χώρο και της προϊστορικής και της αρχαίας χώρας, στην καρδιά του τόπου. Είναι χτισμένο στην κορυφή της Ιθώμης, Ελλάδα, πάνω σε πελώριο φυσικό βράχο ύψους 802 μέτρων, που δίνει την εντύπωση πως αποτελεί και τα θεμέλια του.

Ιδρύθηκε τον 8ο αιώνα μ.Χ, γύρω στα 725, επί βασιλείας του
εικονομάχου Λέοντος Γ’ Ισσαύρου, από εικονολάτρες μοναχούς που βρήκαν σε εκείνο τον τόπο τη σεπτή εικόνα της Παναγίας πάνω σε ένα πουρνάρι μαζί με ένα αναμμένο καντήλι. Ο Ναός της παλαιάς μονής είναι τρίκλιτη θολωτή βασιλική, σήμερα δίκλιτη, με πολλές μεταγενέστερες παρεμβάσεις. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι τοιχογραφίες του Ναού που έχουν γίνει από τους Ναυπλιώτες αδελφούς Δημήτριο και Γεώργιο Μόσχου, το έτος 1608 και αποτελούν δείγμα της μεταβυζαντινής τέχνης.

Το μοναστήρι εγκαταλείφθηκε από τους μοναχούς τον 16ο αιώνα, όχι μόνο επειδή το ανέβασμα στο μοναστήρι ήταν απότομο και δύσκολο, αλλά και επειδή η θέση του ήταν τέτοια που το χτύπαγε ο άνεμος το κρύο, αλλά και ο ήλιος. Σιγά σιγά έχτισαν λίγο χαμηλότερα τη νεότερη μονή Βουλκάνο.

Παρόλα αυτά, η θρησκευτική παράδοση κρατάει ζωντανή την Παλαιά Μονή Βουλκάνου, αφού κάθε Δεκαπενταύγουστο, η εικόνα της Παναγιάς της Οδηγήτριας, που αποδίδεται στον Απόστολο Λουκά, μεταφέρεται από το νέο μοναστήρι όπου φυλάσσεται, στον παλαιό, στον φυσικό της θρόνο, στο Μοναστήρι της Κορυφής.

Ιδιαίτερα, το βράδυ της παραμονής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, τελείται ολονυχτία στο Παλαιό Μοναστήρι, ενώ κατά εκατοντάδες προσέρχονται οι πιστοί για να τιμήσουν την Παναγία τη Βουλκανιώτισσα, ακολουθώντας εκείνο το μονοπάτι που ακολουθούσαν και οι πρώτοι ιδρυτές της Μονής.

    MyPhotoPics