Κάθε χρόνο ο ήλιος δύει οριστικά στις 18 ή 19 Νοεμβρίου και
μετά από 65 ημέρες πολικής νύχτας, ανατέλλει και πάλι στις 23 Ιανουαρίου. Όπως λένε οι μετεωρολόγοι, η αιτία είναι ότι ο ήλιος δεν υψώνεται βόρεια του Αρκτικού Κύκλου λόγω της κλίσης της Γης μακριά από την άμεση ακτινοβολία του.
Σε απόσταση 530 χιλιομέτρων πάνω από τον Αρκτικό Κύκλο, το Utqiagvik δεν βυθίζεται σε πλήρες σκοτάδι για δύο μήνες, αλλά βιώνει το «πολικό λυκόφως», που συμβαίνει όταν ο ήλιος είναι 6 μοίρες κάτω από τον ορίζοντα και δημιουργεί ένα μικρό φωτισμό. Το λυκόφως αυτό διαρκεί έξι ώρες τη νύχτα, αλλά μειώνεται σε τρεις μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου.
Οι 4.400 κάτοικοι της αρκτικής πόλης που είναι κυρίως καταγωγής Inupiat -Εσκιμώοι- έχουν γίνει αντικείμενο μελετών και για τον λόγο αυτόν φιλοξενεί διάφορους ερευνητικούς σταθμούς. Είναι το διοικητικό και οικονομικό κέντρο και η μεγαλύτερη πόλη στην περιοχή και λειτουργεί ως κέντρο για την εξόρυξη πετρελαίου. Το παραδοσιακό κυνήγι, το ψάρεμα και η φαλαινοθηρία αποτελούν σημαντικό μέρος της κοινότητας.
Το κρύο σε αυτή την άκρη της Γης είναι αφόρητο. Περίπου 160 ημέρες τον χρόνο η θερμοκρασία βρίσκεται στους -18 βαθμούς Κελσίου. Το κλίμα μοιάζει με αυτό που επικρατεί σε ερήμους, καθώς οι βροχοπτώσεις φτάνουν μόλις τα 127 χιλιοστά τον χρόνο. Το πρώτο χιόνι πέφτει, συνήθως, κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας του Οκτωβρίου, και λιώνει την άνοιξη.
Ακόμα, το Utqiagvik θεωρείται ένα από τα πιο «μουντά» μέρη του πλανήτη, καθώς είναι συννεφιασμένο για περισσότερο από το 60% του χρόνου. Αιτία είναι οι ανατολικοί άνεμοι από τον Αρκτικό Ωκεανό, οι οποίοι δημιουργούν μια μορφή ομίχλης.
Η πόλη χωρίζεται σε τρία τμήματα: το νότιο τμήμα είναι γνωστό ως το "Barrow side", το μεγαλύτερο, παραδοσιακά κεντρικό κεντρικό τμήμα είναι γνωστό ως "Browerville" και το μικρότερο, πιο απομονωμένο βόρειο τμήμα είναι γνωστό ως "NARL" Ναυτικό Ερευνητικό Εργαστήριο της Αρκτικής που υπήρχε εκεί.
MyPhotoPics