Το Cueva de los Cristales (Κουέβα Ντε Λος Κριστάλες) είναι ένα σπήλαιο σε βάθος 300 μέτρων, κάτω από το βουνό
Naica, στην έρημο Chihuahua, του Μεξικό. Το σπήλαιο ανακαλύφθηκε τον Απρίλιο του 2000 κατά τύχη από τους αδελφούς Eloy και Javier Delgado και από τους εργάτες του ορυχείου που λειτουργεί εκεί εδώ και έναν αιώνα, οι οποίοι έσκαβαν για να ανοίξουν μια νέα σήραγγα.
Ο κύριος θάλαμος περιέχει γιγάντιους κρυστάλλους σεληνίτη, μερικούς από τους μεγαλύτερους φυσικούς κρυστάλλους που βρέθηκαν ποτέ. Ο μεγαλύτερος κρύσταλλος της σπηλιάς που βρέθηκε μέχρι σήμερα είναι 12 μ. μήκος, 4 μ. διάμετρο και 55 τόνους βάρος.
Εδώ είναι μια εντυπωσιακή απόδειξη του τι θαυμαστά πράγματα μπορεί να δημιουργήσει ένας σπάνιος συνδυασμός γεωλογικών συνθηκών. Οι κρύσταλλοι αυτοί δεν είναι παρά ποικιλίες της γύψου ή αλαβαστρίτης λίθος ή αλάβαστρο ένα ορυκτό που σχηματίζεται κυρίως μέσω της εξάτμισης (όπως και το ορυκτό αλάτι, που ανήκουν στην οικογένεια των εβαποριτών).
Για να πάρουν όμως αυτό το μέγεθος χρειάστηκε ένας μοναδικός συνδυασμός παραγόντων, με βασικότερο την ύπαρξη μιας μαγματικής κοιλότητας λίγα χιλιόμετρα πιο βαθιά, που δημιούργησε τις κατάλληλες συνθήκες θερμοκρασίας ώστε να εξατμίζεται νερό κορεσμένο σε θείο.
Φρέσκο νερό συνέχισε να έρχεται χωρίς ωστόσο να αναμιγνύεται λόγω διαφοράς πυκνότητας, με το οξυγόνο όμως να οξειδώνει τα θειικά σουλφίδια μετατρέποντάς τα σε θειϊκά άλατα, προκαλώντας έτσι μια εξαιρετικά αργή και αδιατάρακτη κρυστάλλωση της ενυδατωμένης γύψου.
Naica, στην έρημο Chihuahua, του Μεξικό. Το σπήλαιο ανακαλύφθηκε τον Απρίλιο του 2000 κατά τύχη από τους αδελφούς Eloy και Javier Delgado και από τους εργάτες του ορυχείου που λειτουργεί εκεί εδώ και έναν αιώνα, οι οποίοι έσκαβαν για να ανοίξουν μια νέα σήραγγα.
Ο κύριος θάλαμος περιέχει γιγάντιους κρυστάλλους σεληνίτη, μερικούς από τους μεγαλύτερους φυσικούς κρυστάλλους που βρέθηκαν ποτέ. Ο μεγαλύτερος κρύσταλλος της σπηλιάς που βρέθηκε μέχρι σήμερα είναι 12 μ. μήκος, 4 μ. διάμετρο και 55 τόνους βάρος.
Εδώ είναι μια εντυπωσιακή απόδειξη του τι θαυμαστά πράγματα μπορεί να δημιουργήσει ένας σπάνιος συνδυασμός γεωλογικών συνθηκών. Οι κρύσταλλοι αυτοί δεν είναι παρά ποικιλίες της γύψου ή αλαβαστρίτης λίθος ή αλάβαστρο ένα ορυκτό που σχηματίζεται κυρίως μέσω της εξάτμισης (όπως και το ορυκτό αλάτι, που ανήκουν στην οικογένεια των εβαποριτών).
Για να πάρουν όμως αυτό το μέγεθος χρειάστηκε ένας μοναδικός συνδυασμός παραγόντων, με βασικότερο την ύπαρξη μιας μαγματικής κοιλότητας λίγα χιλιόμετρα πιο βαθιά, που δημιούργησε τις κατάλληλες συνθήκες θερμοκρασίας ώστε να εξατμίζεται νερό κορεσμένο σε θείο.
Φρέσκο νερό συνέχισε να έρχεται χωρίς ωστόσο να αναμιγνύεται λόγω διαφοράς πυκνότητας, με το οξυγόνο όμως να οξειδώνει τα θειικά σουλφίδια μετατρέποντάς τα σε θειϊκά άλατα, προκαλώντας έτσι μια εξαιρετικά αργή και αδιατάρακτη κρυστάλλωση της ενυδατωμένης γύψου.
Το σπήλαιο είναι εξαιρετικά ζεστό, με θερμοκρασίες αέρα μέχρι 58° C με υγρασία 90 έως 99%. Το σπήλαιο είναι σχετικά ανεξερεύνητο λόγω αυτών των συνθηκών, διότι χωρίς σωστή προστασία, οι άνθρωποι (εργαζόμενοι ή επισκέπτες) δεν μπορούν να παραμείνουν στο σπήλαιο περισσότερο από δέκα λεπτά.
MyPhotoPics