Θαλάσσια Κύματα

Με τον όρο Κυματισμός χαρακτηρίζεται γενικά το σύνολο των φυσικών φαινομένων που παρουσιάζει η επιφάνεια της  θάλασσας, που  οφείλονται κυρίως στην απορρόφηση της κινητικής ενέργειας του ανέμου. Δηλαδή, η κυριότερη αιτία δημιουργίας θαλάσσιων κυμάτων είναι ο άνεμος. Το βάθος στο οποίο αναταράζεται η θάλασσα από τα κύματα είναι όσο περίπου και το επιφανειακό μήκος κύματος, του υφιστάμενου κάθε φορά κυματισμού. 

Κατά την έναρξη του ανέμου, στην επιφάνεια του ηρεμούντος
ύδατος δημιουργούνται "ρυτίδες" ακανόνιστου σχήματος. Αργότερα όσο αυξάνει η ένταση του ανέμου παρατείνεται και η διάρκεια της δράσεως αυτού στην επιφάνεια του ύδατος, με συνέπεια οι ρυτίδες να μεταβάλλονται σε κύματα ακαθόριστου σχήματος και διεύθυνσης.

Στη συνέχεια όμως, όταν παύσει να πνέει ο άνεμος τα κύματα λαμβάνουν συγκεκριμένη μορφή, δηλαδή κανονικό σχήμα με ορισμένο δηλαδή ύψος, μήκος και περίοδο. Αν μάλιστα δεν μεσολαβήσει άλλη αιτία η περίοδος του κυματισμού θα διατηρείται μέχρι της πλήρους απόσβεσής της.

Κατά τον κυματισμό δεν μετατοπίζεται μάζα ύδατος, όπως κοινώς πιστεύεται, αλλά μόνο το σχήμα της κατανομής της επιφάνειας του ύδατος θάλασσας ή λίμνης, (όπως δηλαδή συμβαίνει στις κορυφές των σταχιών σ΄ ένα χωράφι όταν πνέει άνεμος).Το ότι δεν μετακινείται μάζα ύδατος γίνεται αντιληπτό με το ακόλουθο πείραμα: αν ριχτεί ένα μικρό κομμάτι ξύλου στην επιφάνεια της θάλασσας θα παρατηρηθεί ότι ενώ τα κύματα προχωρούν, το ξύλο, εφόσον δεν ενεργήσει άλλη δύναμη (π.χ. άνεμος), θ΄ ανέρχεται και θα κατέρχεται στο ίδιο και το αυτό σημείο.

Ο πίνακας  "Το κύμα"  του Ουίλιαμ-Αντόλφ Μπουγκερεό (1896)

    MyPhotoPics